Voor De Nachtvlinders mocht ik The Boy Behind The Door, de indiehorror van regisseurs David Charbonier & Justin Powell recenseren. Deze film draait vanaf vandaag in bioscopen. Waarom ik het Don’t Breathe light van de Lidl vind? Lees het hier.
The Boy Behind The Door is het geesteskind van David Charbonier & Justin Powell, de jeugdvrienden die eerder samen horror-thriller The Djinn uitbrachten. Hoofdrollen zijn voor de jonge acteurs Lonnie Chavis en Ezra Dewey, naast Kristin Bauer van Straten die we nog kennen van vampierenserie True Blood. Met een beetje fantasie lijken Bobby en Kevin, beste vrienden van 12 die ontvoerd worden tijdens een oefenrondje honkbal, wel op jonge versies van de regisseurs.
Nadat ze gekneveld bij bewustzijn komen in een kofferbak, wordt Kevin eruit gehaald en Bobby daar achtergelaten om te stikken. Maar de vindingrijke Bobby bevrijdt zichzelf en wil het bos invluchten, tot hij Kevin hoort schreeuwen in het afgelegen huis waar ze heen zijn gebracht. Hij glipt het huis in om zijn vriend te redden, maar dat is nog niet zo makkelijk.. een kat-en-muis spel met de ontvoerders volgt.
Ik noemde in de inleiding The Boy Behind The Door al Don’t Breathe light van de Lidl. Dat klinkt oneerbiedig, maar een dodelijk kat-en-muis spel met de bewoner van een huis is gewoon al veel beter gedaan. Het feit dat de slachtoffers hier kinderen zijn geeft wel een nieuwe dimensie, maar tegelijk minder mogelijkheden voor spanning, omdat geweld gericht op kinderen nu eenmaal een heet hangijzer is waaraan weinigen zich durven te branden. Na een sterke start zakt de spanning in tot voorbij de tweede helft van de film, terwijl Bobby op zijn dooie akkertje het huis verkent. In de tweede helft doet Bauer van Straten haar intrede, en met haar wrede uitstraling en spel (ook al loopt ze erbij als Ma Flodder, in vreemd contrast met haar schoonheid) krijgt de film weer vaart tot het einde.
Naast de spanning die de regisseurs er niet in weten te houden, lijdt het verhaal onder onlogische keuzes. Waarom laat iedereen wapens rondslingeren in een operatie waarbij kinderen gevangen moeten blijven (looking at you, bijl)? Waarom komt een agent in zijn eentje af op de noodoproep van een kind die zegt ontvoerd te zijn in afgelegen gebied? Waarom heeft een stroomband wel een alarm bij de trap, maar niet op het balkon?
Al met al heeft The Boy Behind The Door weinig indruk gemaakt (en ik hou van indiehorror). Dat ligt zeker niet aan de acteurs -die sterk en geloofwaardig acteren-, maar aan het schrijfwerk. Ik zou dus zeggen: wacht lekker tot deze film gestreamed wordt.
Ik ga zelden uit van recensies om een film te gaan kijken en ik ben er gisteren dus naar toe geweest. Maar ik moet zeggen dat deze recensie spot on is. Ik kom zelf op nog een ster minder.
Ik heb me ook lopen ergeren aan de domme keuzes die continu gemaakt werden en de onwaarschijnlijkheden. Zoals een zeer bloederige keukenvloer binnen een paar minuten schoon boenen met twee kleine doeken. En waarom ging Bobby weer onder dat bed liggen? Hij had de kamer net zo makkelijk kunnen verlaten. En heel rustig de inhoud van een kluis bestuderen terwijl de bad guy in de badkamer er vlak naast is? En sinds wanneer heeft een normale politieauto glas dat je niet stuk kan krijgen met een bijl?
Enfin, de lijst gaat door en door en dat heeft helaas de hele film verziekt. Zoals je al zei, de acteerprestaties zijn niet slecht, maar het hele verhaal zuigt aan alle kanten. Jammer.
Jammer hè? Zonde van het talent. Alsof de regisseurs geen moment hebben gedacht: wat zou IK doen als ontvoerder / bang maar dapper kind?