Recensies

Recensie: The Conjuring 3 The Devil Made Me Do It

Nick Vossen

6 sep. 2021

Het is al bijna tien jaar lang dat we op het witte doek de enge exploitaties kunnen volgen van Ed en Lorrain Warren gespeeld door Patrick Wilson en Vera Farmiga respectievelijk. Wat ooit begon met The Conjuring (2013) vloeide al snel uit naar een heus ‘cinematic universe’ met spin-offs zoals bijvoorbeeld Annabelle (2014) en The Nun (2018). De films bouwen beetje bij beetje de spanning steeds meer op met steeds engere zaken die de Warrens moeten onderzoeken. Dit derde deel in de hoofdreeks zou de engste zaak moeten zijn die ooit is onderzocht. Maar is dit ook zo? Voor de (fictieve/film) Warrens: dat kan ik zeker geloven. Voor de kijker: eh…

The Conjuring: The Devil Made Me Do It volgt de vreemde maar waargebeurde rechtzaak van Arne Cheyenne die in 1981 beschuldigd werd van moord maar onschuld pleitte op basis van ‘demonic possession’. Echt een zaak voor die grote Satanistische schrik die in de begin jaren 80 door de VS woelde. En tevens natuurlijk ook een prima zaak voor de Warrens, die in de film proberen Arne te helpen zijn onschuld te bewijzen.

Wat volgt na een redelijk actievol begin is een juist wat slomere anders opgebouwde film dan dat we gewend zijn in dit genre. Producers en PR van de film hadden eerder ook al aangegeven dat de film weg gaat van de standaard spookhuis formule en andere paden zal gaan bewandelen. Dat zien we zeker terug, The Conjuring: The Devil Made Me Do It voelt namelijk vooral aan als een soort van true crime thriller met hier en daar wat bovennatuurlijke momenten erdoorheen. Ikzelf ben helemaal niet vies van een gave murder mystery-film of iets dergelijks, maar ik denk dat menig fan van deze enge geestenfilms hier wellicht teleurstelling zullen vinden.

Als je het genre even laat voor wat het is en puur naar het verhaal kijkt dan is The Conjuring: The Devil Made Me Do it een prima vermakelijke film. Het ziet er zoals altijd heel goed uit (waaronder een amazing openingsshot als eerbetoon aan The Exorcist uit 1973) , het acteren is goed en het verhaal adequaat, al zijnde heel erg voorspelbaar. De film moet het deze keer echt hebben van het diepgang geven aan de Warrens zelf. De spotlight staat vooral op hen in plaats van de plek (of persoon) waar het spookt. Ze maken dan ook bijzonder verschrikkelijke dingen mee, maar die zijn vooral eng voor hen zelf, en niet echt voor de kijker.

Zoals eerder aangegeven is The Conjuring: The Devil Made Me Do It op zichzelf staand zeker geen verspilde moeite. Als derde deel in de hoofdserie van het Conjuring universum daarentegen is het wat makjes en ietwat teleurstellend. Complimenten voor de makers dat ze niet op safe spelen en wat anders wilden maken, echter ik had dit bewaard voor een nieuwe reeks films in plaats van het roer om te gooien met het derde deel van The Conjuring serie waarin fans toch echt bepaalde verwachtingen hebben.

The Conjuring: The Devil Made Me Do It is nu te huur op Amazon Prime Video en Pathé Thuis