Recensie: The Grudge (Nicolas Pesce, 2020)

-- advertentie --

Vanaf vandaag draait de nieuwe The Grudge in de bioscoop. De film komt van producent Sam Raimi, regisseur Nicolas Pesce en een topcast met onder andere Andrea Riseborough, Demián Bichir, Lin Shaye, John Cho en Betty Gilpin. Wat kan is misgaan?

De film begint met een korte intro; De Amerikaanse Fiona Landers (Tara Westwood) besluit halsoverkop vanuit haar Japanse appartement terug te gaan naar haar gezin in Amerika, ze heeft het idee dat het spookt in het appartement. Echter neemt ze een stuk van de vloek mee die op het appartement rust sinds de dood van de Saeki familie.

Twee jaar later; rechercheur Muldoon (Andrea Riseborough) gaat, drie maanden nadat haar man is overleden aan kanker, weer aan het werk. Op het nieuwe bureau zal ze moeten samenwerken met rechercheur Goodman (Demián Bichir). Hun eerste case is meteen een vreemde: op een lang afgesloten weg wordt een auto met een lijk aangetroffen. Het blijkt van euthanasie-begeleidster Lorna Moody die aan het werkt is geweest voor familie Matheson op Reyburn Drive 44. Het blijkt hetzelfde adres als van de familie Landers in 2004.

Vanaf dit moment schiet de film heen en weer in de tijd. Niet alleen krijg je het verhaal van de familie Landers en Matheson, ook wordt het verhaal van het makelaarsechtpaar The Spencers vertelt en krijgt rechercheur Muldoon zelf ook nog het nodige te voortduren.

The Grudge (2020) is een semi-vervolg op The Grudge uit 2004, wat een remake door Takashi Shimizu van zijn eigen Japanse horror Ju-on: The Grudge uit 2002. En met een semi-vervolg, of sidequel zoals de makers het noemen, bedoelen ze "A type of sequel which portrays events that occur at the same time as the original work, but with different characters in a different setting". Deze The Grudge speelt zich gedeeltelijk af tegelijkertijd met het origineel. Ook de film uit 2004 is niet geheel chronologisch, maar gebruikt de tijdlijnen om spanning op te bouwen en ontrafelt langzaam het geheim achter de 'grudge'.

Regisseur Nicolas Pesce, die samen met Jeff Buhler ook het scenario schreef, geeft vanaf moment één meteen alle mysterie weg. Ook laat hij daarbij, door het proberen te vertellen van vier verhalenlijnen, weinig ruimte voor de opbouw van personages. Misschien raakten ze zelf wel zo verstrikt in het plot dat ze vergeten waren dat de film ook nog grudge-horror moest bevatten en plakten dit in de diverse scènes waar even geen relevante dialoog was.

Daarbij moet ik zeggen dat de verhaallijn en het bijbehorende acteerwerk van het makelaarskoppel The Spencers (John Cho en Betty Gilpin) wél een voldoende haalt.

De film wordt onder andere gepromoot met 'van producent Sam Raimi' en met zijn eigen films (The Evil Dead, Army of Darkness, Drag Me to Hell) of productiewerk (30 Days of Night, Don't Breathe, Crawl) is hij zeker geen onbekende in het horrorwereld. Maar niet alles wat hij aanraakt verandert in goud. Of staat hij alleen als producent op de lijst, omdat hij deze rol ook vervulde bij The Grudge uit 2004?

Sla deze film over, The Grudge (2020) slaat de plank mis op heel veel vlakken (verhaal, acteerwerk, horror en de sfeer van The Grudge). Kijk dan eerder The Eyes of My Mother van regisseur Nicolas Pesce of pak de eerdere Grudge-films er bij.

[yasr_overall_rating null size="medium"]

The Grudge draaide vanaf 9 januari 2020 in de bioscoop en is verkrijgbaar op BD en DVD. Heb je de film ook gezien? Ben je het met mij eens, of overtuig je mij om mijn mening te veranderen?