Recensie: Thelma (Joachim Trier, 2017)

De verlegen Thelma verhuist van haar religieuze familie op het Noorse platteland naar Oslo om te gaan studeren. Kort na aankomst krijgt ze een onverwachte epileptische aanval, die ze voor haar ouders verborgen houdt. Tegelijkertijd ontmoet ze medestudente Anja, tot wie ze zich bijzonder aangetrokken voelt. Thelma wordt overspoeld door emoties die ze niet durft te erkennen. Langzamerhand wordt duidelijk dat ze misschien over angstaanjagende bovennatuurlijke krachten beschikt en op een dag is Anja spoorloos verdwenen.

Het klinkt een beetje als een Scandinavische variant van Brian De Palma’s Carrie, toch? Thelma is een bovennatuurlijke drama-/thriller met horrorelementen. De film werd geregisseerd door de Noorse Joachim Trier. Het is zijn vijfde film en zoals in zijn eerdere films ligt ook bij Thelma nadruk op de thema’s identiteit en het menselijk geheugen. De vergelijking met Carrie mag er dan dik bovenop liggen, Trier verklaart zelf dat de film losjes is gebaseerd op een Stephen King-verfilming: David Cronenbergs The Dead Zone (1983), waarin een man uit een coma ontwaakt om te ontdekken dat hij paranormale gaven heeft.

In de openingsscène zie je een vader in de besneeuwde Noorse bossen zijn jachtgeweer gericht mikken op zijn nietsvermoedende dochter (Thelma). Er wordt niet geschoten. Wat kan er in hemelsnaam aan de hand zijn dat deze man bereid is zijn kind te doden? Eili Harboe speelt de rol van de tiener Thelma buitengewoon mooi. Thelma is een jonge studente die niet alleen introvert is, maar ook de drang heeft om aan de verwachtingen van haar ouders te voldoen. Ze heeft weinig vrienden en nauwelijks een sociaal leven totdat ze medestudente Anja (Kaya Wilkins) ontmoet. De altijd introverte Thelma kruipt langzaam uit haar schulp, maar dat gaat gepaard met vreemde epileptische aanvallen die doen vermoeden dat ze een medische aandoening heeft. Tussen heftige epileptische aanvallen door ontdekt Thelma dat ze op meisjes valt, dat alcohol zo gek nog niet is en dat ze bovennatuurlijke krachten lijkt te bezitten. Of wordt ze door iets beheerst? Door middel van een opeenvolging van levensechte nachtmerries, wanen/hallucinaties en flashbacks krijgt het mysterie langzaam vorm.

Het plot zit vol met (traditionele) metaforen voor het seksueel ontwaken van een jonge vrouw. Toch vervalt de film niet in stereotypen en blijft elke plotwending een verrassing. Door de knipperende lichten, stervende kraaien en een slang die in Thelma's mond kruipt ontstaat een constante onheilspellende sfeer. Terwijl je meeleeft met Thelma, die op haar beurt wanhopig probeert te ontdekken waarom dit haar overkomt, probeer je als kijker ook te ontdekken wat er nu precies aan de hand is. Heeft zij paranormale gaven of dan toch een medische aandoening? Verhullen de flashbacks wat er daadwerkelijk met Thelma in het verleden is gebeurd? Opeens is de toch wel sterke openingsscène een stuk logischer.

https://www.youtube.com/watch?v=bdMcsGeRTRQ

Thelma is een indrukwekkende, meeslepende en interessante film die je tot het einde boeit. Voornamelijk omdat je wilt weten wat er nu eigenlijk allemaal gebeurt! Nu te koop op DVD.

[yasr_overall_rating size="--" postid="73019"]