Recensie: The Voices (Marjane Satrapi, 2014)

De lieve en knappe Jerry (Ryan Reynolds) heeft een bizarre relatie met zijn kat en hond. Hij deelt het huis met zijn doortrapte kat Mr. Whiskers en trouwe hond Bosco. Terwijl Mr. Whiskers er alles aan doet om Jerry ervan te overtuigen dat hij een seriemoordenaar is, houdt Bosco hem op het rechte pad. Het is pas wanneer hij per ongeluk zijn bloedmooie collega Fiona (Gemma Arterton) vermoordt dat hij besluit om zijn medicatie terug te nemen. En de realiteit blijkt toch niet zo rooskleurig te zijn als hij had gehoopt.

Regisseuse Marjane Satrapi en scenarist Michael R. Perry hebben de vreemde wereld van Jerry's aandoening prachtig verbeeld. We leven het grootste deel van de film in Jerry's wereld, maar krijgen tussendoor een paar schokkende kijkjes in de realiteit. Dit is grotendeels te danken aan Ryan Reynolds. Naast dat hij zijn rol als de labiele Jerry overtuigend neerzet, voert hij ook de stemmen van zijn huisdieren.

De vrouwen in de film mogen niet ontbreken. Is Gemma Arterton, Anna Kendrick of Jacki Weaver de belangrijkste tegenspeler is van Ryan Reynolds? Elke vrouw heeft zo haar eigen hoofdstuk in het verhaal.

https://www.youtube.com/watch?v=VONzASJsxOA

'The Voices' is een zwarte komedie die op een perfecte lijn tussen horror en humor balanceert. De pratende huisdieren zijn aan de ene kant hilarisch, aan de andere kant geven zijn ze een gruwelijk resultaat van Jerry's problemen. De film draait heel erg om gevoel: de film is grauw als Jerry zich slecht voelt en kleurrijk bij positieve gedachten. Dit bereikt overigens een absurd dieptepunt tijdens de aftiteling.

'The Voices' wordt uitgebracht door Remain in Light en draait vanaf vandaag 12 februari in de bioscoop.

[yasr_overall_rating size="--" postid="38902"]