Bij grote Nederlandse horrorfilms denkt men meestal niet aan de mogelijk grootste uit de Nederlandse geschiedenis: De Johnsons. Het is 25 jaar geleden dat deze horrorfilm groots in première ging in het Amsterdamse Tuschinski, het evenement werd zelfs live uitgezonden op de Publieke Omroep. Raar toch?
Horrorliefhebber Bram Roza wilde het 25-jarig jubileum van deze nederhorror niet zo maar voorbij laten gaan en omdat hij iets van de bijzondere bestaansgeschiedenis van De Johnsons had gehoord, leek hem een korte documentaire gepast. Kort werd uiteindelijk de documentaire Xangadix Lives! van een uur die hij samen met Yfke van Berckelaer maakte, gesteund door House of Netherhorror-producenten Jan Doense en Herman Slagter, plus een flinke schare fans die doneerden via Cinecrowd.
Maar je zult denken een documentaire van een heel uur over een horrorfilm van 1,5 uur? Zal ik je zeggen dat dit eigenlijk ook nog kort lijkt? De documentaire begint bij de roots van de film: New York. Roy Frumkes en Rocco Simonelli hadden een script geschreven over een primitieve incestueuze familie die in de Ramapo Mountains wonen. Er gaan vele legendes over deze mensen en in het script zouden ze als wraakactie New York binnentrekken. Het script kreeg te titel The Jackson White.
Dat de film uiteindelijk via de Blauwe Johnsons de Nederlandse horrorfilm De Johnsons werd brengt de documentaire goed aan het licht, een bizar verhaal. Het script werd ook in Nederland meerdere keren herschreven en wordt ook nog eens gewisseld van de excentrieke regisseur Ruud van Hemert naar Rudolf van den Berg.
Bijna de gehele cast en crew komen in de documentaire aan het woord, inclusief de Amerikaanse schrijvers van het originele script. Naast dat er natuurlijk veel over de film wordt gesproken, wordt er ook behoorlijk aandacht besteed aan het Nederlandse filmklimaat en waarom deze film uniek was. Dat maakt deze documentaire niet alleen zeer interessant voor de horrorliefhebber, maar voor iedereen met een klein beetje interesse in de (Nederlandse) filmgeschiedenis.
Toch beantwoordt Xangadix Lives niet alle vragen die het zelf oproept; als dit de grootste Nederlandse horrorfilm ooit was, waarom is het daar dan bij gebleven? Waar ging het mis? Te weinig publiek? Deed de film het internationaal goed? Aan de andere kant moeten deze vragen misschien wel onbeantwoord blijven, want het hoofdstuk Nederlandse horrorfilms zal niet worden afgesloten. Deze docu bewijst het: We kunnen het in Nederland.
De documentaire Xangadix Lives is nu twee keer vertoond, in Rotterdam en Amsterdam, in combinatie met de vertoning van De Johnsons zelf. Hopelijk volgen meer vertoningen. In elk geval zullen alle donateurs een link ontvangen om de docu te kijken. Of deze op disk zal verschijnen? Er is buitenlandse interesse voor een digitale restauratie van De Johnsons en wat zou het mooi zijn als bij een heruitgave ook Xangadix Lives op de disk zou staan.
oops gemist, en ik wil al zooo lang weten waar in de biesbosch het is opgenomen