R.I.P. Wes Craven (1939-2015)

Ik weet nog heel goed wanneer ik voor het eerst een Wes Craven-film zag. Dat was in de brugklas. Een klasgenoot had mij uitgenodigd voor zijn verjaardagsfeestje. Verrast was ik wel, want voor mijn gevoel was ik nog erg bezig mijn plek te vinden in de klas. Blijkbaar had ik met enkele opmerkingen al genoeg indruk gemaakt om op iemands verjaardag te mogen komen. Toen ik aankwam bij zijn huis was er wel enige teleurstelling: het meisje waar ik een oogje op had, en mijn resterende jaren op die middelbare school zou hebben, was niet aanwezig. Toch werd het een hele leuke avond door de videoband die hij had gehuurd: 'A Nightmare on Elmstreet 5: The Dream Child'. Al eerder had ik het personage Freddy Krueger voorbij zien komen, maar ik wist niet bij welke film hij nu precies hoorde laat staan hoe zijn naam precies moest worden uitgesproken.

Daarna is het snel gegaan. Van mijn pas verworven krantenwijkcentjes kocht ik elke 'A Nightmare on Elmstreet'-videoband die ik kon vinden en draaide die grijs als mijn moeder niet thuis was. De humor, de gore.. Het was helemaal mijn ding. Daarna ging ik mij meer interesseren in andere films van de man. Titels als 'Last House on the Left', 'The Hills Have Eyes' en 'The Serpent and the Rainbow' kwamen in mijn kast met videobanden voor.
Mijn eerste Craven-film in de bioscoop was helaas een van zijn minste films: 'Vampire in Brooklyn'. Een horrorcomedy met Eddie Murphy in de hoofdrol. Ik wilde het graag zo leuk vinden. Mijn eerste Craven in de bios! Helaas was het verschrikkelijk slecht en even dacht ik dat Craven, net als vele andere belangrijke horrorregisseurs uit die tijd, zijn gevoel voor goede films had verloren.

Gelukkig had ik het mis.
Toen 'Scream' een jaar later uitkwam had ik nog zo mijn twijfels, maar eenmaal in de bioscoop was ik daar geheel van verlost. Mijn liefde voor de slasher kreeg door 'Scream' een geheel nieuwe boost en ik heb hem uiteindelijk iets van vijf keer bekeken in de bioscoop. Voor een horrorfilm bleef hij ook behoorlijk lang in de bioscopen draaien, want ik weet nog heel goed dat hij nog in de oude City draaide enkele weken voordat 'Scream 2' uitkwam. EEN JAAR LATER!

Als we mogen kijken naar de behoorlijk lijst van horrorfilms die Wes Craven heeft afgeleverd kunnen we wel zeggen dat hij extreem belangrijk is geweest voor diverse generaties. Zijn rape/revenge/horrorfilm 'The Last house on the Left' is misschien nog even schokkend als toen deze uitkwam in 1972. Jaren later werd zijn Freddy Krueger het boegbeeld van de horror uit de jaren '80. Freddy werd een onderdeel van de populaire cultuur. Kinderen gingen met een broodtrommeltje van 'A Nightmare on Elmstreet' naar school en kwam zelfs in rapnummers voor. Tevens lanceerde het de carrière van Johnny Depp. In de jaren '90 gaven zijn 'Scream'-films een behoorlijk revival aan het genre dat jaren ervoor morsdood was verklaard.

Vanmorgen kreeg ik te horen dat hij is overleden aan een hersentumor. Vandaag rouw ik en zal nog lang rouwen om één van de meest invloedrijke personen in het genre van de afgelopen vier decennia.