Recensie: The Conjuring (James Wan, 2013)

Horrorliefhebbers zijn de laatste jaren verwend met gruwelijkheden als het om horrorfilms gaat. Gruwelijker is beter leek de norm en James Wan (‘Insidious’, ‘Saw’)  leverde daar in 2004 zijn bijdrage aan met ‘Saw’, een film over een sadistische martelmoordenaar. Maar in 2010 keert Wan met Insidious terug naar de meer klassieke horrorfilm, waar suggestie een grotere rol speelt dan daadwerkelijke gruwelijke gebeurtenissen. Met ‘The Conjuring’ voegt hij hier nog een vleugje exorcisme aan toe en wat je krijgt is misschien geen originele maar wel een uitstekende horrorfilm met diverse schrikeffecten.

‘Iedereen kent Amityville, maar eerst was er Harrisville. The Conjuring is het waargebeurde, bloedstollende verhaal over de vermaarde onderzoekers Ed (Patrick Wilson) en Lorraine (Vera Farmiga) Warren. Het echtpaar stichtte in 1952 de ‘New England Society for Psychic Research ‘en en zouden meer dan tienduizend gevallen van paranormale activiteiten te hebben onderzocht. Als een gezin geterroriseerd wordt door een duistere kracht, roepen ze de hulp in van Ed en Lorraine Warren. In deze meest angstaanjagende zaak uit hun carriere, krijgen ze te maken met een machtige demon.’

‘The Conjuring’ begint niet erg origineel. Gezin verhuist naar alleenstaand huis en krijgt te maken met vreemde gebeurtenissen, vieze geuren en rare geluiden. We zagen dit al eerder in ‘Paranormal Activity’ en ‘Sinister’. Daarbij had het verhaal ook dieper in kunnen gaan op de reden, waarom de demon in het huis rondzwerft. Dit komt in een aantal scènes wel even naar voren, maar had dieper uitgewerkt kunnen worden, om het verhaal meer te laten leven. Interessant is wel dat de film naast het vervloekte huis een kijkje neemt in het leven van Ed en Lorraine, die gespecialiseerd zijn in Demonologie. Het zorgt er voor dat er een goede indruk wordt gegeven van het leven van het echtpaar en de tol die ze moeten betalen voor de gaven die ze hebben.

De film begint met een scene, waarin zij college geven aan een groep studenten. Hier bespreken ze een casus, waarin een rol is weggelegd voor de vrouwelijke variant van Chucky. Deze heerlijke enge pop blijkt een grotere rol te spelen, dan op het eerste gezicht lijkt. Daarnaast speelt de film zich af in 1971, wat terug te vinden is in de verschillende attributen, zoals de radio in het huis van de familie Perron. Ook de werkwijze van het echtpaar Warren is hierop aangepast en de kijker ziet verschillende oude(re) apparaten langskomen.

Door de goede acteerprestaties, de diverse schrikmomenten en de manier van filmen, vergeet de kijker de kanttekeningen wat betreft de originaliteit. De acteurs zetten hun rollen overtuigend neer, waardoor je meeleeft met karakters als Lorraine Warren en Carolyn Perron (Lili Taylor). De diverse spannende scènes, zoals de dochters die van het bed gesleurd worden en wanneer de demon zich vertoond, zorgen voor schrikmomenten. Daarbij geeft de omgeving waar de film zich afspeelt een luguber tintje aan de sfeer van de film. Ten slotte wordt er op diverse momenten in de film ondersteboven gefilmd of met de camera op zijn kant, wat fascinerende beelden oplevert.

Misschien niet het toppunt van originaliteit, maar ‘The Conjuring’ mag zich een uiterst geslaagde griezelfilm noemen. Het goede acteerwerk, diverse schrikmomenten, het camerawerk en het in elkaar gevlochten verhalen van de twee families maakt dat de film de moeite waard is om te zien. ‘The Conjuring’ is vooral geschikt voor de liefhebbers van ‘Insidious’, ‘Sinister’ en ‘The Excorsist’ en de serie ‘Ghost Hunters International’.

‘The Conjuring’ is een film van New Line Cinema, gebaseerd op een dossier van de demonologen Ed en Lorraine Warren. De regisseur is James Wan en het scenario wordt verzorgd door Chad Hayes (‘The Reaping’) en Carey W. Hayes (‘The Reaping’). ‘The Conjuring’ draait vanaf vandaag, 5 september, in de Nederlandse bioscopen.