Top 5 slechte Stephen King films

Stephen King is één van 's werelds meest productieve (horror)auteurs. Zijn boeken inspireerden vele filmmakers om zijn verhalen op het witte doek te brengen. Wie genoot er niet van de horrorklassiekers Carrie, Misery en Pet Sematary? Helaas zijn veel boekverfilmingen van King ook regelrechte missers. Hier volgt een top 5 slechte Stephen King films!

Wat maakt slechte Stephen King films slecht?

Om te beginnen: wat je een slechte film vindt, is natuurlijk persoonlijk. Mijn criteria voor deze lijst zijn niet dat de effecten of stijl gedateerd zijn, of dat de film niet trouw genoeg aan het boek is. Sommige verfilmingen waren voor hun tijd wel eng, maar zijn ingehaald door de ontwikkeling van special effects. Ik kijk naar slecht acteerwerk, slecht schrijfwerk en een verfilming die het verhaal geen recht doet én op zichzelf geen waarde biedt. Zo lijkt Kubrick's verfilming van The Shining niet veel op het boek maar is het wel een sterke horrorfilm. Terwijl de latere verfilming, die Stephen King's goedkeuring wel weg kon dragen (hij schreef zelf nota bene het script), veel slapper was dan Kubrick's versie. Without further ado: hier komt mijn top 5 slechte Stephen King films!

5. Maximum Overdrive (1986)

Maximum Overdrive is zo'n film die zo slecht is dat -ie bijna goed wordt. Bijna. Het verhaal? Machines (en dan voertuigen in het bijzonder) komen tot leven onder invloed van een komeet en hebben moord in de zin. King nam naast zijn gebruikelijke rolletje het script én de regie voor zijn rekening. Dat had hij niet moeten doen. Tijdens het filmen van Maximum Overdrive was Stephen King namelijk zwaar verslaafd aan cocaïne, en naar eigen zeggen is hij tijdens de opnames van deze film geen moment nuchter geweest. Dat zie je al in de trailer:

Destijds zei hij dat hij zelf wilde regisseren 'zodat het een King-verfilming zou worden zoals het hoort', maar het is geen wonder dat hij zich tegenwoordig schaamt voor het resultaat en sindsdien nooit meer geregisseerd heeft. Toch is Maximum Overdrive voor veel horrorliefhebbers een eighties cultfilm geworden. Vandaar: zo slecht dat -ie bijna goed wordt. Bijna.

4. Dreamcatcher (2003)

Dreamcatcher bestrijkt meerdere genres: coming of age, science fiction, horror, drama. Maar waar dat werkte in It slaat deze film de plank goed mis. Het verhaal zwabbert, de acteurs (die toch wel een goede staat van dienst hebben) acteren ongeloofwaardig en wat eng moet zijn, is vaak onbedoeld lachwekkend. In deze film ontdekken een groep vrienden tijdens hun jaarlijkse kampeertrip dat parasitaire aliens desastreuze plannen hebben met de wereld. Gelukkig worden ze bijgestaan door hun magische gehandicapte jeugdvriend. Klinkt raar? Dat is het ook.

Dreamcatcher was het eerste verhaal dat King schreef in de nasleep van zijn bijna fatale aanrijding, waar hij lang fysiek en mentaal van moest herstellen. De boeken uit die tijd zijn dan ook warrig en bevatten vaak een referentie aan het ongeluk. Zo ook Dreamcatcher. De regisseur, Lawrence Kasdan, heeft later toegegeven dat deze boekverfilming zijn carriére geen goed heeft gedaan. Dat snap je wel na het kijken van Dreamcatcher.

3. Cell (2016)

In Cell veroorzaakt een signaal via mobiele telefoons wereldwijd een soort apocalyps, waarbij mensen zich als moorddadige zombies gaan gedragen. Een schrijver gaat in het midden van de chaos op zoek naar zijn zoon die zich in een andere staat bevindt, hopende dat hij niet ten prooi is gevallen aan de puls of de hersenloze maniakken. Het boek beschreef flink intense scénes, en met Jon Cusack en Samuel L. Jackson lijkt het dan wel goed te komen op het witte doek. Toch? Niet echt. De film is zelden spannend, de boodschap ligt er duimendik bovenop (jaja, mobiele telefoons maken zombies van ons) en de karakters blijven van bordkarton.

Ook voor deze film heeft King het scenario geschreven, en dat moet hij gewoon eens laten. Cell is al niet een van zijn betere boeken. Om er toch een goede film van te maken kun je het scenarioschrijven zeker dan beter aan specialisten over laten. King, blijf bij je leest.

2. Desperation (2006)

Desperation is één van mijn favoriete King-boeken. Ik was dan ook blij verrast toen dit verhaal verfilmd bleek te zijn - met Ron Perlman, die ik grandioos vond als Hellboy! En des te teleurgestelder was ik door het resultaat. In Desperation wordt een gezin op hun route door de Nevada-woestijn onderschept en in de gevangenis gegooid door een levensgevaarlijke agent. De agent wordt bezeten door een oeroud kwaad, en het is aan hen (en de gevangenen die ze ontmoeten) om het noodlot af te wenden met een beetje goddelijke hulp. Check de trailer hieronder:

Desperation is een rasechte tv-film, dus van special effects en acteerwerk kun je dan niet teveel verwachten. Maar de spanning, het gevoel dat alles op het spel staat, de goed ontwikkelde karakters en een antwoord op diepzinnige levensvragen zoals in het boek, het is er gewoon allemaal niet. Vast omdat King ook hier weer het scenario schreef. Het resultaat is een campy film, terwijl het boek zich daar in mijn ogen niet voor leende. Heb je het boek niet gelezen en hou je van slechte B-films, dan kun je er misschien nog een heel klein beetje van genieten. Ik vond het om te huilen.

1. The Dark Tower (2017)

De Donkere Toren: King's magnum opus van 8 boeken dat meerdere King-boeken met elkaar verbindt. Hierin achtervolgt een scherpschutter met zijn gezelschap de Man in het Zwart naar de Donkere Toren. Grootse avonturen die universums doen samensmelten volgen. The Dark Tower bestrijkt ook weer vele genres waaronder western, fantasy, horror en drama. De boekenreeks heeft wereldwijd ontzettend veel fans en dus keek men reikhalzend uit naar de verfilming, toen in 2017 filmtechnologie eindelijk rijp leek om het verhaal naar het witte doek te brengen.

Het is natuurlijk vrijwel onmogelijk om zo'n episch verhaal in één avondvullende film of serie te vangen die alle fans goedkeuren. Maar een film van slechts een krappe anderhalf uur voor een verhaal van meer dan 4000 pagina's, huh? Dat kan niet zonder het plot drastisch te veranderen. De film slaat dan ook enorme verhaalelementen (zoals Roland's gezellen) over, en springt van de hak op de tak in een wereld die totaal niet uit de verf komt. Zelfs de hoofdpersoon is niet meer de hoofdpersoon. Wat overblijft is een vlakke sci-fi/actiefilm met oninteressante karakters en ondermaats acteerwerk. Niet trouw zijn aan het bronmateriaal is één ding, maar ook zonder de boekenreeks in gedachten biedt de film nul waarde. Beter geen verfilming dan zo'n verfilming. Boe. Overigens ben ik strenger dan een andere Nachtvlinder die de film in 2017 al recenseerde.

Zo, dat was mijn top 5 slechte Stephen King films. Wat vind jij nou echt een slechte Stephen King film die niet in deze top 5 staat, en waarom?