Recensie: Carrie (Kimberly Peirce, 2013)
 
    Julianne Moore en Chloë Grace Moretz spelen in de recente remake van Stephen Kings Carrie. Kimberly Peirce kan niet tippen aan Brian de Palma
Carrie is een verlegen meisje (Chloë Grace Moretz), een buitenbeentje op school en wordt opgevoed door een zeer religieuze moeder (Julianne Moore). Op de avond van haar eindejaarsgala wordt Carrie zo erg gepest dat ze haar telekinetische krachten los laat op haar klasgenoten en richt ze een bloedbad aan in het kleine dorpje waar ze woont.

Er zijn ruim 150 verhalen van Stephen King op een of andere manier verfilmd, daarvan was het boek Carrie in 1976 de eerste. De regie was destijds in handen van Brian de Palma en, zoals meer van zijn films, heeft behoorlijk de tand des tijds doorstaan. Toch draait er vanaf vandaag een remake geregisseerd door Kimberly Peirce in de bioscoop. Een goede zet?
Remakes zijn er in verschillende vormen en maten, sommige films worden gelokaliseerd om beter het publiek aan te spreken, een geslaagd voorbeeld hierin was bijvoorbeeld Let The Right One In, waar Chloë Grace Moretz de hoofdrol speelt in de Engelstalige remake Let Me In. Of denk aan Sam Raimi's lowbudget film Evil Dead, die afgelopen jaar een volwaardige en succesvolle big budget remake kreeg. Of bijvoorbeeld een hervertelling op het originele boek, zoals Francis Ford Coppola in 1992 met zijn visie Bram Stoker's Dracula uitbracht.
Carrie lijkt in die tweede categorie te zitten, maar is daarvoor helaas te vroeg. De opening belooft veel, Margaret White (Moore) sterft van de pijn als ze door god gestraft wordt voor haar lusten. Het kankergezwel dat ze baarde maakt ze net niet dood met een schaar en krijgt de naam Carrie (Moretz). De film stapt vervolgens naar de tienerjaren van Carrie en wordt Carrie niet alleen uitgelachen en bekogeld met tampons als ze voor het eerst ongesteld - en door onwetendheid in paniek - raakt, maar ook gefilmd met smartphones. Het is slechts een kleine modernisering in deze remake, verder ontwikkeld Carrie zich niet veel anders dan het origineel.
Wel moeten we erkennen dat de versie van Kimberly Peirce geen dieptriest misbaksel is geworden, de film bevat meer actie en kan door hedendaagse technieken beter uit de voeten met telekinese, deze combinatie zorgt zeker voor een spetterend, doch emotieloos einde. Want zijn de personages hierin de grootste verliezers, de acteerprestatie van Chloë vinden wij voor het eerst tegenvallen, haar karakter komt niet uit de verf, in tegenstelling tot de geweldige prestatie van Julianne Moore. Carrie is vermakelijk, maar komt bij lange na niet in de buurt van het origineel.
[yasr_overall_rating null size="--"]
Carrie draait vanaf vanaf, 7 november 2013, in de bioscoop.
Meer over: Films, Recensies, Stephen KingLees meer
 
            Een ode aan remakes: The Evil Dead
Heeft Hollywood geen inspiratie meer? Weer een remake? Wat een cash grab! Maar tóch ben ik er heel blij mee, daarom vandaag een liefdesverklaring aan de remakes van 'The Evil Dead'.
 
            Halloween countdown #1 - Hereditary (2018)
De film die Ari Aster met een knal in de cinemasector introduceerde. De tweede keer dat je ‘m kijkt zie je zoveel meer, en dat - plus het plot - maakt 'Hereditary' een gruwelijke evergreen.
 
            Trailer: Silent Night, Deadly Night - kerst wordt bloederig
'Silent Night, Deadly Night' krijgt deze kerst een nieuwe versie van de makers van Terrifier 2 en 3, en de regisseur van de laatste Wrong Turn. De trailer ziet er sfeervol uit.
 
            Nederlandse schrijvers lanceren horrorreeks Portalen van Indigo
Zes Nederlandse schrijvers bundelen krachten in de nieuwe horrorboekenreeks 'De Portalen van Indigo' van Quasis Uitgevers. Het eerste deel verschijnt met Halloween.
 
            