Colson Whitehead waagt zich aan een literair zombieverhaal

Dat u als Nachtvlinder nog nooit gehoord hebt van Colson Whitehead is geen schande. De auteur was namelijk nog niet actief in de horrorwereld en is eerder beroemd geworden als post-black romanschrijver. In thuisstad New York is hij een gevierd auteur en zijn eerste boek 'De Intuïtionist' werd overladen met literaire prijzen. Ondertussen heeft Colson Whitehead het ook al geschopt tot een Pulitzer finalist en in 2002 kreeg hij de MacArthur Fellowship Genius Award, die jaarlijks aan een aantal Amerikanen wordt uitgereikt omwille van hun uitzonderlijke talent en ter ondersteuning van een beloftevolle carrière in de kunstwereld. Voor zijn zesde boek, Zone One, vond Colson Whitehead inspiratie in zijn jarenlange fascinatie voor horrorfilms.

In 'Zone One' vertelt Colson het verhaal van een anonieme, doorsnee soldaat die door zijn vrienden de bijnaam Mark Spitz heeft gekregen, naar de beroemde Olympische kampioen zwemmen. We bevinden ons in Manhattan, New York, 2 jaar nadat een zombieplaag het hele land verwoestte. Mark Spitz is toegetreden tot een speciaal elitetroepenteam die opgericht is om Manhattan, zone voor zone, te verlossen van de zombies. De elitetroepen hebben voor hun strijd zelfs een eigen anthem geschreven, namelijk Stop! Can you hear the Eagle Roar?. Maar Mark Spitz ontdekt dat er iets raar aan de hand is met de zombies. Het zijn namelijk nostalgische zombies, Stragglers genaamd, die terugkeren naar de plaats die het meest in hun leven heeft betekend en daar bevriezen ze als het ware en worden ze als een soort menselijk standbeeld één met die plaats.

Colson Whitehead haalde zijn inspiratie voor dit verhaal uit het feit dat hij al sinds kinds af aan nachtmerries met zombies in de hoofdrol heeft. Ze achtervolgen hem, ze krijgen hem te pakken, soms weet hij te ontsnappen en soms lijkt hij helemaal alleen te zijn. In de zomer van 2009 had hij een nieuwe zombiedroom. Er logeerden gasten bij hem thuis en op een ochtend hoorde hij hen praten, roepen, lachen en had hij iets van “hey jongens, waarom laten jullie met niet even met rust?”. Colson viel terug in slaap en had een droom waarin hij zijn living niet in kon omdat hij niet zeker was of alle zombies wel verdwenen was. Deze droom leidde tot het nadenken over hoe de wereld er zou uitzien na een zombieplaag. Wat als al je familie, vrienden, collega’s, … zombies zijn geworden en u voortdurend willen aanvallen? Hoe ga je daarmee om? Verander je hierdoor ook zelf als persoon? Volgens Colson Whitehead niet. In zijn boek zijn de personages nog altijd even leuk, saai, irritant, … als voor het uitbreken van de zombieplaag. En ook de samenleving zal zich als de situatie stabiliseert nog altijd even bureaucratisch, kapitalistisch, egoïstisch gedragen als voorheen. Net als de Stragglers worstelen de overlevenden met hun emotionele verbondenheid met en de hunkering naar een wereld en een leven dat voorgoed verdwenen is.

Zone One is vorige maand in Amerika uitgekomen. Er is nog niets bekend over een eventuele Nederlandse vertaling, maar vermits alle vorige boeken van Colson Whitehead werden vertaald en uitgegeven door Uitgeverij Contact, durf ik toch te hopen dat die Nederlandstalige versie er gauw komt.