Recensie: Dexter’s Duistere Dromen (Jeff Lindsay)

Eén van de beste televisieseries van het moment is ongetwijfeld Dexter. De reeks over de bijzondere seriemoordenaar, die enkel jaagt op criminelen die door de mazen van het gerechtelijke net zijn geglipt, is ook in onze contreien enorm populair en was te zien op Nederland 3 en de Vlaamse digitale zender Acht. De basis voor de televisiereeks zijn de boeken van Jeff Lindsay. Een eerste Nederlandstalige vertaling, verschenen onder de titel De linkerhand van God, ging redelijk geruisloos voorbij. Maar door het succes van de TV-serie zijn de rechten in handen gevallen van uitgeverij Luitingh en deze heeft sinds 2009 de eerste vier delen uit de reeks vertaald en op de markt gebracht.

Op De Nachtvlinders vindt u al de bespreking van het derde deel in de reeks, Dexter tast in het duister. De reeks begon echter met het boek Dexter’s Duistere Dromen. Wie het personage Dexter enkel kent van de televisiereeks, zal bij het lezen van dit eerste deel algauw merken dat de makers van de TV-serie lange tijd vrij trouw zijn gebleven aan het boek. In het eerste boek zijn er twee grote verhaallijnen die naar de finale toe samensmelten tot een spannende ontknoping. De eerste verhaallijn is niet echt een verhaallijn, maar eerder een introductie in de wereld van het personage Dexter Morgan. Dexter werkt overdag als een bloedanalist voor de politie van Miami, maar ’s nachts neemt een Zwarte Ruiter zijn ziel over en houdt hij er een lugubere nachtelijke activiteit aan over. Dexter is namelijk een seriemoordenaar, maar dan wel een atypische moordenaar. Hij doodt namelijk enkel andere moordenaars

die hun verdiende loon via de juridische weg zijn kunnen ontlopen. Zijn omgeving (pleegzus Deborah, zijn collega’s en liefje Rita) zijn niet op de hoogte van het monster dat in Dexter schuilt. Enkel pleegvader Harry ontdekte vrij snel de donkere verlangens van Dexter en heeft hem in zijn jeugd gestimuleerd om een “goede” seriemoordenaar te worden. Daarnaast heeft Harry ook enkele regels opgesteld zodat Dexter zelf nooit gepakt kan worden en ongestoord zijn hobby kan beoefenen.

In de tweede verhaallijn wordt Miami opgeschrikt door een reeks moorden op prostituees. De lichamen van de prostituees worden totaal ontleed en de dader laat de verschillende lichaamsdelen apart achter in vuilniszakken. Daarbij wordt geen druppel bloed gevonden. Wanneer Dexter betrokken raakt bij de zaak, begint de dader verwijzingen achter te laten, die enkel Dexter snapt en raar genoeg voor hem bedoeld lijken te zijn. Het is alsof de dader Dexter wilt uitdagen of hem iets duidelijk wil maken, maar Dexter heeft geen idee wat. Stap voor stap komen Dexter, zus Deborah en de politie van Miami dichter bij de dader en wordt het voor Dexter duidelijk wat de persoonlijke band is tussen hem en de dader.

Zoals reeds gezegd hebben de makers van de TV-serie het boek grotendeels gevolgd, maar de uitwerking van de climax is helemaal anders dan in het boek. Persoonlijk vond ik dat schrijver Jeff Lindsay een degelijke opbouw naar de climax deed, maar die climax dan weer jammer genoeg te snel afhandelde. De ontknoping van het verhaal wordt in de laatste 20 pagina’s op een drafje afgehandeld, waardoor het toch wat impact mist. In vergelijking met de televisieserie gaat er ook minder aandacht naar Rita en haar gezin. Angel Batista daarentegen is in het boek zelfs volledig een achtergrondpersonage. Het boek bevat gelukkig net als de TV-serie de nodige portie humor die een tegengewicht vormen voor de gruwelijke moorden. Doordat ik de televisiereeks eerder gezien heb dan het boek gelezen en heb moeten constateren dat de TV-serie beter is uitgewerkt, vond ik dit eerste deel dan ook eerder wat teleurstellend. Je gaat het mij weinig horen zeggen, maar in dit geval is het boek zeker niet beter.

Waardering: twee sterren