Lokaal Spookverhaal kersteditie: de duivelsklokken van Sambeek

Nabij het Noord-Brabantse Boxmeer ligt het dorpje Sambeek. Een katholiek dorp met een kerk als hoeksteen van de samenleving. Maar door de vergeetachtige pastoor heeft de Duivel in een ver en grijs verleden tijdens een koude kerstnacht de kerkklok ontheiligd en in het moeras laten zinken.. Deze week in Lokaal Spookverhaal, de kersteditie: de duivelsklokken van Sambeek.

Voor de legende van de duivelsklokken van Sambeek (het Duuvelsklökske genoemd in het lokale dialect) schrijven we het jaar 1486. De imposante kerk, gebouwd in opdracht van de pastoor van het slaperige dorpje, was bijna klaar voor gebruik door zijn parochianen. Trots zette de pastoor het laatste puntje op de i: hoog in de toren liet hij de gloednieuwe kerkklokken ophangen. "Deze kerkklokken zijn een zegen voor mijn dorp", dacht de pastoor tevreden. Maar in zijn tevredenheid was hij iets vergeten. Iets cruciaals dat zijn kerk bewaarde voor het Kwaad. En dat zou hij berouwen..

De pastoor was vergeten om zijn geliefde klokken in te wijden. Een omvangrijk maar vooral essentieel ritueel waarbij een klok in bijzijn van geestelijken gewassen, gezalfd en bewierookt werd. Want alleen door haar in te wijden krijgt een kerkklok de zegen en de kracht om het Kwaad te verdrijven met haar gebeier. En alleen met een gezegende klok kan de kerk een veilig huis Gods zijn, waar de duivel niet binnen kan komen. Zo kwam het dat op de eerste kerstnacht dat jaar de Duivel een bezoek bracht aan de kerk van Sambeek.

Het was een bitter koude, windstille nacht. Sambeek sliep verstild onder de volle maan. Ook de pastoor lag op één oor, tot er vanuit het niets een storm opstak. De wind huilde om de kerktoren en liet de kerkklokken somber luiden, waardoor de pastoor wakker schrok. Waarom luidden zijn klokken in het holst van de nacht? Met zijn nekhaar overeind liep de pastoor naar zijn raam om te kijken wat er aan de hand was. Wat hij toen zag, tartte de verbeelding van de zo vrome zielenhoeder.

Hij zag hoe niemand minder dan de Duivel naar de top van zijn kerktoren vloog. Zijn demonische gestalte was gitzwart op zijn ogen na, die gloeiden als het hellevuur. De lange staart kronkelde woest terwijl de Duivel zijn klauwen uitstrekte naar de kerkklokken. Krijsend vloog hij het galmgat van de toren in, en de pastoor keek hulpeloos toe hoe de Duivel één van zijn geliefde klokken vastgreep, lostrok en ermee de nacht in vloog. Was de kerkklok gezegend, dan had de Duivel er niet bij in de buurt kunnen komen. Maar nu de klok ongewijd was zag Lucifer zijn kans schoon om de klok met zijn onmenselijke kracht uit de toren te rukken en zo een einde te maken aan het gebeier wat hij zo haatte.

De Boze vloog met de klok in zijn klauwen over de weilanden van Boxmeer en Sambeek, totdat hij bij het moeras genaamd de Lins aankwam. Met een schreeuw smeet hij de kerkklok door het ijs in het modderige water, waar deze langzaam wegzonk onder het kille oppervlak. Aangetast door de Duivel was de klok ontheiligd en onder helse invloed gekomen. Niet langer een klok van de kerk, maar van de Duivel. Het schijnt dat het spookachtige gebeier van de verzonken duivelsklok iedere kerstnacht om 12 uur weerklinkt in het moeras bij Sambeek. Durf jij te gaan luisteren?

Om de legende van de duivelsklokken te eren is in Sambeek op het kerkplein een bronzen standbeeld te zien van de Duivel die naar de kerktoren reikt. De bron van dit Lokaal Spookverhaal is BHIC.NL.

Fijne, griezelige kerstdagen!