Recensie: Pontypool (Bruce McDonald, 2008)

DJ Grant Mazzy (Stephen McHattie) is weer eens ontslagen bij een groot radiostation en het enige baantje dat hij nu nog kan krijgen is een ochtendprogramma vanuit de kelder van een kerk in het plaatsje Pontypool. Het is Valentijnsdag en wat begint als weer een ochtend vol verkeersaankondigingen door een enorme sneeuwstorm, verandert al snel in iets vreselijks.

Er komen steeds meer meldingen van mensen welke warrige taal uitslaan en ongelofelijke misdaden plegen. Grant en zijn mensen zitten gevangen en komen erachter dat de stad wordt overgenomen door mensen bezeten door een virus dat zich op een vreemde manier verspreidt… Blijven ze uitzenden en hopen ze bevrijd te worden of vinden de oorzaak dat deze ziekte verspreidt door het gehele land?

Dát Entertainment Weekly Pontypool plaatst tussen de '25 beste zombiefilms' ooit is begrijpelijk en te danken aan de originaliteit, er wordt heel veel gesproken en weinig nutteloos rond gerend. Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in de radiostudio en doordat je het verslag van de zombie-uitbraak alleen hoort en niet zien, leg je al snel de associatie met het hoorspel 'War of the Worlds'. Het is sowieso zeer effectief voor de spanning.

Pontypool voelt aan als een intelligente horrorfilm, het acteerwerk (of eigenlijk de stem) van Stephen McHattie past perfect in het geheel. Lisa Houle en Georgina Reilly spelen leuk mee, maar verdienen geen pluim. Het verhaal een verfilming van een boek van Tony Burgess, die ook het script voor de film uitwerkte, Bruce McDonald zat in de regiestoel.

Mocht je Pontypool niet origineel vinden, dan is de kans groot dat je Dead Air hebt gezien. Een soort gelijke film, die in dezelfde periode uit kwam.

[yasr_overall_rating null size="medium"]

Pontypool is in april uitgekomen op DVD en is net als het boek te koop bij Bol.