Preview 'Little Nightmares 2': Alles klopt

De mensen van Bandai Namco zijn zo vriendelijk geweest de eerste twee levels van Little Nightmares 2 als previewmateriaal aan ons op te sturen en ik mocht deze spelen. Ik heb het gespeeld op pc. Is dit deel de moeite waard net als het eerste, of is deze nachtmerrie steeds kleiner aan het worden?

Besturing als vanouds met nieuwe toevoegingen

Zodra je het spel start word je wakker als het personage Mono en je bevind je in een bos. De eerste paar minuten fungeren als introductie en laten je kennismaken met de verschillende besturingselementen. Net als in het eerste deel kan je rennen, bukken, trekken en duwen. Wat nieuw is dat je nu een korte kreet kan roepen. Dit gaat later nog van pas komen zodra je Six tegenkomt. Zoals ik al aangaf ben je nu in een bos, het speelt zich nu niet meer af in de Maw, wat je nog het best kan omschrijven als een soort verticaal ronddobberend schip, maar je bent nu op het vaste land. Dit zorgt voor meer gevarieerde en open achtergronden. Niet dat het een zodanig open wereld is dat je nu kan verdwalen, maar het voelt wel flink ruimer aan dan het eerste deel.

Puzzels en Grote Lelijkerds

Zodra je Six, de hoofdrolspeelster uit het eerste deel, hebt gevonden, ga je samen op weg om te ontsnappen. Samenwerken is nu veel meer de bedoeling en dat zie je ook terug in de puzzels, soms moet je je krachten bundelen en soms moet je jouw spitsvondigheid gebruiken. Nergens voelt het geforceerd, de puzzels zijn niet te moeilijk (zeker in het begin) en bouwt lekker op naar wat ingewikkelder.

elke volgende scène is weer net zo spannend, uitdagend en sfeervol als die ervoor.

Als je dan wat secties krijgt waar een Grote Lelijkerd achter je aanzit, dan zit je al gauw op het puntje van je stoel. Wat ik wel jammer vind is dat je, zodra je een keer dood bent gegaan, precies weet wat je moet doen en dat dan de spanning uit de scene helemaal weghaalt. Het is dan een soort van trial and error. Je wordt niet gestraft als je dood gaat, je verschijnt gelijk weer waar je was gebleven om het nog een keer te proberen. Maar het is zeker geen ontzettend minpuntje, want de scène daarna is weer net zo spannend, uitdagend en sfeervol als die ervoor. Je merkt ook dat de makers van het spel de focus niet alleen maar op de puzzels leggen. Ze horen er zeker bij, maar ook de omgevingen, beleving en sfeer zijn minstens net zo belangrijk.

(Bijna) fantastische ervaring

In mijn playthrough van deze twee hoofdstukken ben ik een keertje vast komen te zitten tussen de muur en een emmer. Ik had iets in mijn hand en dat kon ik niet meer weggooien omdat de animatie simpelweg geen ruimte had om dit uit te voeren. Hierdoor moest ik de laatste checkpoint laden. Gelukkig zijn die nooit ver weg zoals ik hierboven al had beschreven. Naast deze ene keer heb ik ruim 2,5 uur met een grote glimlach zitten spelen. Het spel is weer fantastisch. De sfeer is beklemmend, duister en je krijgt constant het gevoel ontzettend klein te zijn. De omgevingen zijn ruimer van opzet en het gevaar komt niet alleen van de Grote Lelijkerds. Er zijn andere vijanden die compenseren in getale en gemeen zijn, wat ze in lengte missen.

Mooi maar gevaarlijk

De omgevingen zijn ontzettend verzorgd. Of je nou in het bos loopt, een vervallen hutje binnen klimt of het dorpje binnengaat en een schoolgebouw binnengaat, alles voelt heel geloofwaardig. Overal ligt troep, staan lege dozen en buiten kunnen tussen de hopen bladeren berenklemmen liggen.

Het geluid van blote voeten op tegels klinkt anders dan op hout, het gekraak van de vloeren laten het heel oud en krakkemikkig klinken. De touwen kraken onder het gewicht van hun last. Alles klopt gewoon.

Six en Mono worden ook echt vies van de omgeving en zien er verwaarloosd uit. Vogels in het bos kunnen je verraden en lijken die er liggen zijn omgeven door vieze vliegen. Deze mooie plaatjes worden vergezeld door hele goede geluidseffecten. Je hoort geen achtergrondmuziek en hierdoor zijn de geluidseffecten sterker. Het geluid van blote voeten op tegels klinkt anders dan op hout, het gekraak van de vloeren laten het heel oud en krakkemikkig klinken. De touwen kraken onder het gewicht van hun last, alles klopt gewoon. Als er dan een moment komt dat het wat spannender wordt, dan zwelt de muziek aan. Reken maar dat je dan (weer) op het puntje van je stoel zit!

Conclusie

Op basis van de eerste twee levels wordt Little Nightmares 2 een fantastische game. De geluidseffecten worden versterkt door het afwezig zijn van achtergrondmuziek. Maar als die dan plots aanzwelt omdat je achterna wordt gezeten, dan is dat effect des te groter. Meerdere malen merkte ik dat ik mijn controller strakker vast had dan nodig was. De plaatjes die ik voorgeschoteld kreeg, maakten het compleet.

Meerdere malen merkte ik dat ik mijn controller strakker vast had dan nodig was.

Alles klopt en je krijgt een heel naargeestig gevoel van de omgeving en je voelt je zo ontzettend klein en nietig. Tel hierbij op dat de besturing vertrouwd aanvoelt met toch net wat nieuwigheden, zoals het roepen naar elkaar, en je hebt een dijk van een game. Dat een scene waarin je doodgaat zijn spanning verliest en dat ik een keer vast kwam te zitten tussen muur en emmer, zijn twee minipuntjes wat eigenlijk geen naam mag hebben. Het maakt wel dat dit een spel is wat je een keer speelt en bijna geen replaywaarde heeft. Maar dat neemt niet weg dat ik deze game iedereen blind aanraad. Ga dat spelen en het liefst met je koptelefoon op 10.

[yasr_overall_rating size="medium" postid="120018"]

Demo en gratis versie

De game verschijnt op 11 februari. En er is goed nieuws: er is sinds vandaag een demo beschikbaar van Little Nightmares 2 op PS4, Xbox One en Nintendo Switch én je kan de volledige eerste game helemaal gratis claimen op de pc tot 17 januari bij Bandai Namco. Je moet hiervoor wel een account aanmaken bij hun, als je dat nog niet hebt.