Recensie: 2:22 (Paul Currie, 2017)

Michiel Huisman speelt in deze spannende thriller de rol van luchtverkeersleider Dylan. Zijn leven ontspoort wanneer hij gevangen raakt in een patroon van gebeurtenissen die elke dag op exact dezelfde manier lijken plaats te vinden en steeds eindigen op hetzelfde tijdstip; ’s middags om 2:22. Om het leven van zijn grote liefde (Teresa Palmer) te redden, zal Dylan het lot moeten tarten en de tijd onder controle moeten krijgen.

Er zijn mensen die blind elke video met Michiel Huisman zouden kijken. Ik ben er niet één van, maar het plot trok mij genoeg om de film te kijken. Er klonk iets bovennatuurlijks in het verhaal. En dat zit er zeker in, maar niet veel.

Michiel Huisman en Terasa Palmer spelen fantastisch in deze romantische thriller, die misschien evenzo doordraait als luchtverkeersleider Dylan. Op punten gaat de film misschien iets te diep, iets te gezocht. Het leidt wel tot een einde wat mooi rond overkomt.

2:22 is een thriller die uiteindelijk om het liefdesverhaal draait, mooi maar geen horror. Wel te koop op BD en DVD.

Sterren: 4 / 5

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

1 gedachte over “Recensie: 2:22 (Paul Currie, 2017)”

  1. Het was wel een dingetje dit jaar, films met als thema een time loop. Bijvoorbeeld Happy Death Day, Before I Fall en deze 2:22.
    En als ik dan eerlijk ben, dan was dit zeker niet de beste. Ik was hem zelfs al weer bijna vergeten en ben bang dat deze niet op mij DVD schap terecht zal komen.

    Beantwoorden

Plaats een reactie