Recensie: Barbarian – Een gezellig vakantiehuisje

Barbarian van regisseur Zach Cregger is misschien wel één van de meest enge en meest effectieve horrorfilms van dit jaar. Na het zien van deze film durf je nooit meer een Airbnb-huisje te huren. En je moet het als regisseur maar durven om de film tot twee keer toe op het hoogtepunt van de spanning volledig tot stilstand te laten komen.

Tess (Georgina Campbell) arriveert ’s avond laat in een buitenwijk van Detroit bij haar gehuurde Airbnb. Ze komt er al snel achter dat er geen sleutel is achtergelaten en het betreffende verhuurbedrijf is niet te bereiken. Het is koud en het regent en ze wacht in de auto. Dan floept er opeens een lamp aan in het huisje. Er moet dus iemand zijn. Die iemand blijkt Keith (Bill Skarsgård) te zijn die het huisje van hetzelfde bedrijf gehuurd heeft. Verwarring alom. Keith nodigt haar uit om binnen te komen en het samen uit te zoeken. Al snel blijkt er geen hotelkamer meer vrij te zijn in en rondom Detroit en stelt Keith voor om te blijven slapen. Daar zit Tess niet op te wachten maar langzaam ontdooit ze. Keith doet zijn uiterste best om te laten zien dat hij niet de zoveelste psychopaat is, die uit is op een prooi. Hij stelt zelfs voor dat zij zijn slaapkamer mag gebruiken – die op slot kan – en dat hij op de bank zal slapen. Maar ’s nachts wordt ze wakker, haar deur is open en Keith heeft een nachtmerrie. Wat is hier aan de hand?

Stoppen op het hoogtepunt

Het knappe en het spannende van deze eerste sequentie is, dat je als kijker inderdaad niet weet wat er gaat gebeuren. Is Keith te vertrouwen of ontpopt hij zich straks als een maniakale moordenaar. En als kijker snap je ook heel goed dat Tess op haar hoede is. Zo drinkt ze bijvoorbeeld niet van een kopje thee die hij voor haar klaargemaakt heeft en later op de avond twijfelt ze zelfs of ze dat ene glas rode wijn met hem zal drinken of niet. Maar het gevaar komt van een heel andere kant en wel uit de kelder van het huisje. Meer weggeven zou zonde zijn maar hier wordt het pas echt spannend. Op de tweede dag als Tess thuiskomt van haar gesprek met de documentairemaker – waar ze voor gaat werken – krijgen we te zien welk gevaar zich in de kelder schuilhoudt. In die scène is de spanning pas echt goed voelbaar en dat speelt Campbell fantastisch. Er zitten een paar effectieve schrikmomenten in, die zelfs mij even deden huiveren. Zoals gezegd stopt het geheel op het hoogtepunt van de spanning en komen we in de volgende sequentie van de film.

Nieuwe personages

Daar wordt een ander personage geïntroduceerd en daarna volgt nog een personage. Het mag geen verrassing heten dat al deze personages uiteindelijk bij elkaar komen. Het vormt wel een behoorlijk overgang om zo vanuit de spanning ineens in een luchtige setting terecht te komen. Cregger durft het zelfs aan om in die tweede sequentie de nodige humor te brengen. Daarmee komt zijn eigen achtergrond als komiek ook meer naar voren.

Barbarian is een knap en effectief gemaakte horrorfilm met een beperkt budget. Het acteerwerk is goed en geloofwaardig, weet niet alle clichés te omzeilen maar springt daar wel creatief mee om. Dat de film ons ook anders naar angst, vooroordelen en aannames laat kijken is op zijn minst verfrissend. Of het uiteindelijke gevaar nu zo bevredigend is en of de film op het eind niet iets uit de bocht vliegt, is een vraag om nog even op te kauwen. Het is hoe dan ook een behoorlijke enge film die je zeker wel gezien moet hebben.

Barbarian is nu te zien op Disney+