Recensie: Chapelwaite (serie, 2021)

Stephen King is één van de meest verfilmde schrijvers ter wereld, met talloze boeken en short stories die in films en series zijn omgezet. Dit met wisselende resultaten: van klassiekers als The Shining tot tegenvallers als The Dark Tower. Zo ook verscheen in 2021 Chapelwaite, een nieuwe serie gebaseerd op King's short story Jerusalem’s Lot. De serie kwam oorspronkelijk uit op Epix, en is straks in Nederland te zien via Ziggo Movies & Series.

Jerusalem’s Lot werd oorspronkelijk gepubliceerd in King’s verhalenbundel Night Shift in 1978, en is één van zijn bekendere en meer geliefde korte verhalen. Voor Chapelwaite is er losjes met het bronmateriaal omgegaan, en zijn er een aantal nieuwe plotlijnen en personages bij gekomen om het een volwaardige serie van tien afleveringen te maken. Doet Chapelwaite de horror van King’s originele verhaal eer aan? De redactie dook erin!
Deze recensie bevat geen spoilers.

Plot

In Chapelwaite volgen we zeekapitein Charles Boone (Adrien Brody) en zijn drie kinderen. Nadat hun moeder overlijdt besluit Boone met de rest van het gezin terug te keren naar hun ouderlijk huis, Chapelwaite, in het dorp Preacher’s Corners. Wanneer ze arriveren blijkt al snel dat de naam Boone onder de dorpelingen een slechte reputatie heeft, en dat hun laatste afstammelingen een duister verleden hebben. Wanneer Boone zelf angstaanjagende hallucinaties begint te krijgen en er steeds meer mysterieuze gebeurtenissen in het dorp plaatsvinden, komt er langzaam aan het licht wat de vloek van de familie Boone is.

Oordeel

Chapelwaite gaat goed van start. Adrien Brody bewijst dat hij de hoofdrol prima aankan en ook het acteerwerk van de kinderen is voldoende (wat vaak een groot struikelblok is). Het filmwerk is dik in orde en de sets en kostuums ziet er authentiek en sfeervol uit. Er zijn veel fijne praktische effecten en vrijwel geen CGI, wat voor mij bij horror altijd een pluspunt is. Vanuit een productiestandpunt is Chapelwaite meer dan in orde en heb ik eigenlijk weinig aan te merken.

Mijn grootste kritiekpunt is dat de serie vrij langzaam is. Naast de Boones worden er een aantal andere verhaallijnen met nieuwe personages geïntroduceerd die niet allemaal evenveel weten te boeien, waardoor er weinig voortgang in het centrale plot zit. Ik kan een slow burn horror zeker waarderen en hoef echt geen constante actiescènes te zien, maar wanneer er scènes van vijf minuten over een aflevering van drie kwartier worden gerekt, raak ik mijn geduld soms wel kwijt. Ook zijn sommige reveals vrij voorspelbaar, waardoor je als kijker allang doorhebt waar het plot heengaat terwijl de personages hier nog een paar afleveringen over doen.

Het is naar mijn mening niet de juiste keuze geweest om van King’s short story een serie van tien afleveringen te maken. Chapelwaite is in veel opzichten best het kijken waard, maar is eigenlijk te lang en te traag voor het verhaal waar het op gebaseerd is. Echter is dit zeker niet een van King's slechtste verfilmingen, en is het buiten mijn klachten over het tempo competent gemaakt, gefilmd en geacteerd. Kortom, de middenmoot.

[yasr_overall_rating size="large"]

Chapelwaite is vanaf morgen, 13 december, te streamen via Ziggo Movies & Series.