Recensie: Cutterhead (Rasmus Kloster Bro, 2018)

Van 10 tot 20 april 2019 vindt het Imagine Film Festival plaats in het Eye Amsterdam. Michel Bonset van De Nachtvlinders blikt vooruit, zodat jij je optimale Imagine-horrorplanning kunt maken. Nu: Cutterhead van Rasmis Kloster Bro.

Fotografe Rie (Christine Sonderris) is ingehuurd om een belangrijk moment vast te leggen: heel diep onder de grond, bij de aanleg van het metrostelsel in Kopenhagen is het moment aangebroken dat de cutterhead, een enorme boorkop, bijna het volgende ondergrondse station heeft bereikt. Als er ineens brand uitbreekt, wordt Rie in een kleine drukcabine geduwd, waarna de deur achter haar op slot gaat en ze alleen door een heel klein raampje de chaos om haar heen kan waarnemen. Niemand lijkt haar te horen en dan gaat het licht uit...

Claustrofobie is een veel voorkomende angst. Mijn oma nam nooit de lift, ook op bejaarde leeftijd niet. Vliegtuigen, bioscopen, een wc-deur die niet meteen opengaat, mensen houden niet van gesloten ruimtes waarin je niet volledige bewegingsvrijheid hebt en waaruit ontsnappen niet eenvoudig is. Horrorfilms maken gretig gebruik van dit angstaanjagende gevoel. Een film als The Descent heeft ondergrondse bloeddorstige monsters, maar veel enger zijn de kleine rotsgangetjes waarin alleen maar met moeite vooruit gekropen kan worden.

Cutterhead is geen goede film voor mensen die na het lezen van bovenstaande al amechtig beginnen te hijgen. De ogenschijnlijk kansloze ontsnapping van Rie en de mensen die ze onderweg ontmoet, leidt naar duistere, krappe plekken zonder lucht en licht en ontneemt ook de kijker met gemak de adem. De locaties waar het verhaal zich in afspeelt zijn origineel en voelen echt, waarschijnlijk omdat ze dat ook zijn. Cutterhead is adembenemend, letterlijk en figuurlijk en spannend tot op de laatste minuten.

Cutterhead was te zien tijden het Imagine Festivalv 2018

[yasr_overall_rating size="--" postid="83157"]