Recensie: Day of the Dead: Bloodline (Hèctor Hernández Vicens, 2018)

'Day of the Dead' uit 1985 is de derde zombiefilm van George A. Romero, waar de nadruk op het falen van menselijke communicatie ligt. De film werd tien jaar geleden door regisseur Steve Miner opnieuw verfilmd, wat matig werd ontvangen. Deze week ligt 'Day of the Dead: Bloodline' in de schappen en on-demand, is deze remake van regisseur Hèctor Hernández Vicens wel de moeite waard?

De wereld is in complete chaos, zombies zwerven door alle straten, de samenleving is verwoest. Een groep overlevenden heeft een veilig onderkomen in een oude militaire bunker. Onderhen is Zoe, een studente medicijnen die niet alleen de gezondheid van de bewoners in de gaten, ook doet ze onderzoek naar een vaccin.

Als er tijdens één van de bevoorradingstochten sluipt er een bijzondere zombie de bunker in. Is dit hun redding of hun ondergang?

[yasr_overall_rating size="--" postid="70757"]

Spoilers na de trailer!

Kenners van het origineel zullen al snel merken dat er weinig aan het verhaal is veranderd. De bijzondere zombie Max is eigenlijk gewoon Bub uit Romero's film. Het achterliggende verhaal is alleen wat anders. Max blijkt een klant van Zoe geweest te zijn in het medische centrum waar ze tijdens haar studie werkte. Behalve vreemde bloedwaardes had Max een enorme obsessie voor Zoe. Hetgeen zelfs lijdt tot aanranding, Zoe wordt er gered door de zombie-uitbraak. Nu hij half-zombie is, is de aantrekkingskracht tot Zoe er nog steeds. Mogelijk door de vreemde bloedwaardes is hij nooit 100% zombie geworden.

Maar deze half-zombie in de bunker zorgt niet alleen voor hoop op een vaccin, op een of andere manier wordt iedereen gek en kan niemand meer normaal nadenken. Deze omslag in de film zou ik graag logisch willen verklaren, maar de meeste emoties en beslissingen slaan gewoon nergens op. Dit komt behalve door het script, ook door het matige acteurwerk.

Een pluspuntje zit in de special effects. Regelmatig zijn die goede praktische effecten, jammer genoeg dan wel vaak met een overdaad aan digitaal bloed.

De film heeft geprobeerd om van de klassieker een moderne film te maken. Wellicht hebben de makers nagedaan over een boodschap, zou de aanranding die uiteindelijk leidt tot de redding van de mensheid doelen op de #metoo-discussie?

Het is lastig oordelen als je het origineel hebt gezien, maar ik denk dat ook voor nieuwe kijkers deze film niet is aan te raden. Day of the Dead: Bloodline is een lowbudget zombiefilm.