Dit jaar bestaat het zeemonster Godzilla of Gojira, zoals de Japanners hem noemen 70 jaar, en dat vormt de aanleiding voor de volledig nieuwe film Godzilla Minus One. De Japanners waren vast blij dat ze het heft weer in eigen handen mochten nemen, na al die megalomane Hollywood-producties die er in de tussentijd zijn gemaakt.
Terug naar de basis
Regisseur Takashi Yamazaki brengt het verhaal weer terug naar de oorsprong. Naar het land, de taal en de periode waarin het monster werd gecreëerd. Want Godzilla is de belichaming van een stuk Japanse geschiedenis, waarbij het land werd aangevallen met nucleaire bommen door Amerika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben van Godzilla een monster gemaakt dat door nucleair materiaal onverwoestbaar is geworden.
Het verhaal begint net na de Tweede Wereldoorlog waar we kennis maken met Koichi Shikishima (Ryunosuke Kamiki), een laffe kamikazepiloot die met zijn vliegtuig op het fictieve eiland Odo landt, onder het mom van een technisch mankement. Als hij nog maar net op het eiland is worden ze aangevallen door Godzilla. Alleen Koichi en een technicus overleven het. Koichi voelt zich wederom schuldig omdat hij te bang was om zijn machinegeweer van het vliegtuig te gebruiken om levens te redden.
Karakters van vlees en bloed
Terug in Tokio leert hij tussen de puinhopen Noriko Oishi (Minami Hamabe) kennen die een baby bij zich draagt die niet van haar is. Ze neemt de zorg op zich voor de kleine zuigeling. Koichi blijft bij Noriko en voeden samen het kind op. Om geld te verdienen gaat hij aan de slag op een mijnenveger terwijl zijn schuldgevoel blijft. Maar juist als alles de goede kant op lijkt te gaan verschijnt daar Godzilla weer en zaait dood en verderf. De Japanse regering laat haar burgers in de kou staan omdat ze bang zijn voor een conflict met Rusland en Amerika. Zij zullen zelf in actie moeten komen om het monster te verslaan, en daarin zich Koichi zijn kans om te laten zien dat hij toch dapper en bereid is een offer te brengen.
In alles druipt de dubieuze rol van Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog van het scherm. Nog steeds blijkt dit een nationaal trauma waar het land zich maar moeilijk los van kan maken. Yamazaki weet dat als geen ander treffend weer te geven door een ijzersterke regie, een solide drama, goede karakterontwikkeling gecombineerd met prachtige speciaal effects (die Godzilla weergeven zoals hij altijd bedoeld is) en die niet onderdoen voor de Amerikaanse, maar die ongetwijfeld een stuk minder gekost hebben. Het maakt het geheel alleen maar beter, sterker en geloofwaardiger. De afwisseling tussen drama en actie is perfect in balans en weet de kijker de volledige speelduur bij de les te houden.
Het toont wederom aan dat een film staat of valt bij een goed script, goede karakters en een dramatisch hart. Dat is wat al die Hollywood adaptaties mistte en daar kunnen miljoenen aan special effects niets aan veranderen. Godzilla Minus One is Godzilla zoals het bedoeld is.
Godzilla Minus One is nu te zien op Netflix