Recensie: Ju-On Origins (seizoen 1). Nu op Netflix

Ju-on: The Grudge is samen met Ringu voor velen de entree naar Japanse horror, ookwel j-horror. Door minder te laten zien en goede geluidseffecten wordt angsten op een ijzingwekkende manier overgebracht. Natuurlijk gretig geprobeerd na te maken door Hollywood. Voor Ju-On Origins gaan we niet alleen terug naar het huis waar verhaal begon, maar ook naar wat het gemaakt werd: Japan.

De Japanse serie bestaat uit zes afleveringen van ~30 minuten, waarbij de eerste drie een aantal lugubere stukjes uit het verleden vertellen en de laatste drie de vloek proberen te ontrafelen, terwijl de gruwelijkheden toenemen en het hoogtepunt in de finale wordt bereikt.

Ik ga niet te veel van het verhaal ontleden en hoe het in verband staat met de filmreeks, daarvoor kun je het beste zelf kijken. En dat gezegd hebbende, de serie staat goed op zichzelf. Die drie uurtjes bingewatchen is zeker aan te raden.

Maar er is toch iets wat mij tegenvalt. De serie is een Japanse Netflix Original, waarmee ik hoopte op ijzingwekkend J-Horror. Echter, de serie is niet gemaakt voor alleen Japan, maar voor de hele wereld. Er is daarmee duidelijk de Amerikaanse invloed merkbaar; monsters worden visueel en er is een behoefte om te veel uit te leggen.

Ju-On: Origins is een vermakelijke dramaserie, maar daarbij blijft het. De serie wordt nergens echt eng, laat weinig aan de verbeelding over en voegt eigenlijk niets toe aan de Ju-On-filmreeks.

[yasr_overall_rating null size="--"]

Seizoen 1 staat nu op Netflix. Let er bij Netflix wel op dat je taalinstellingen goed staan. Het is een Japanse serie, dus ook Japans gesproken. Toch kan het zijn dat jouw Netflix de Engelse nasynchronisatie pakt. Net als met het Deense The Rain en Duitse Dark werkt het, maar doet de nasynchronisatie wel af aan de kwaliteit.