Recensie: La Llorona (Jayro Bustamante, 2019)

Helaas nog even geen nieuwe horrorfilms in de bioscoop, maar gelukkig is Jayro Bustamante's La Llorona vandaag op PICL verschenen. Horrorliefhebbers hebben de laatste jaren wel vaker gehoord van de legende rond de huilende vrouw, dit keer ontmoeten we haar als onderdeel van een film die de misstanden in de geschiedenis van Guatemala aankaart.

La Llorona opent met een proces tegen de bejaarde oud-generaal Enrique Monteverde, hij wordt veroordeeld voor het aansturen op genocide tijdens de burgeroorlog in het land. Maar als het hoogste gerechtshof hem alsnog vrijspreekt in verband met fouten in het proces, breken er onrusten uit rond het huis van familie Monteverde. Terwijl de familie zich veilig waant in de gigantische villa, blijft het volk buiten in grote getale protesteren. Veilig blijken ze allerminst.

Voor een groot deel lijkt La Llorona een politiekdrama, maar de Latijns-Amerikaanse legende komt halverwege binnensijpelen en ontwikkelt zich tot een interresante horror.

Met La Llorona levert regisseur Jayro Bustamante zijn derde film af waarin problemen in zijn thuisland Guatemala centraal staan. In zijn eerder film Ixcanul en Temblores stonden respectievelijk discriminatie tegen de Maya's en homoseksuelen centraal. Dit keer grijpt hij ook terug op de oorspronkelijk bevolking, maar dan de genocide tijdens de burgeroorlog in de jaren '80. Het proces in de film is te vergelijk met het proces tegen generaal José Efraín Ríos Montt, die uiteindelijk nog zijn straf heeft hoeven uitzitten. (wikipedia)

La Llorona is arthouse, politiekdrama en horror in één. Dit is wel zware kost, wat je ook niet moet vergelijken met Hollywood-producties als The Curse of La Llorona van Michael Chaves. maar zeker het kijken waard.

[yasr_overall_rating null size="--"]

De film is vanaf vandaag te zien via video ondemand bij PICL, maar ook in een Rialto en EYE Amsterdam.