In Maniac speelt Elijah Wood de getroebleerde mannequinrestaurator Frank. Door een niet zo fijne jeugd heeft Frank een tweede persona ontwikkelt die er graag op uit gaat om vrouwen te vermoorden en vervolgens te scalperen. Frank probeert hierdoor zoveel mogelijk uit de buurt van vrouwen te blijven en heeft niet veel vrienden. Maar dan komt hij de aantrekkelijke fotografe/ kunstenares Anna tegen die zijn poppen graag in haar expositie wil gebruiken. Hij stemt in en spendeert steeds meer tijd met Anna. Maar dan raakt hij al snel geobsedeerd en komen de moordneigingen weer naar boven.
Maniac is een best mooi gemaakte film. Shots zijn allemaal vanuit het oogpunt van Frank. Wanneer hij een migraine aanval krijgt is het beeld wazig en onduidelijk. En wanneer hij in een psychose raakt zie je het beeld switchen van werkelijkheid naar fictie. Dit zou een beetje moeten weergeven hoe een geestelijk gestoord iemand de wereld ziet. Heel erg vermoeiend.
Acteerprestaties zijn ook niet slecht, Elijah Wood speelde al eerder een creep in Sin City. Toch heb je bij deze film moeite om het beeld van Frodo uit LOTR uit je hoofd te krijgen. Wood ziet er ook totaal niet uit als een ‘maniac’. Meer als een zielige jongen met mommy issues.
Daarnaast is het verhaal redelijk voorspellend. Je kunt op veel momenten in de film al raden wat er gaat gebeuren. En sommige gebeurtenissen zijn daarnaast erg ongeloofwaardig. Wanneer Frank bijvoorbeeld een vrouw achtervolgt en er niemand in het metro station is, niemand op straat en niemand bij de parkeergarage waar ze vervolgens strandt. Ze loopt een beetje als een kip zonder kop rond totdat ze in de val loopt. ‘Túúrlijk’ denk je dan bij jezelf.
De gruwelijke stukken in de film zijn wél weer goed uitgewerkt. Wanneer er bijvoorbeeld een enkel wordt doorgesneden. Dan sla je wel even een hand voor je ogen. Ook het scalperen wordt gruwelijk in beeld gebracht (hoewel het wel vaag is dat, dit de ene keer 20 seconden duurt en de andere keer maar vijf).
Maniac is dus geen verkeerde film om te kijken maar ook niet heel bijzonder. Het verhaal is redelijk voorspellend, de special effects/ gruwel momenten zijn wel weer goed en het acteerwerk mag ok genoemd worden. Voor de mensen die houden van de Silence of the Lambs soundtrack is er een bonus, Bill’s nummer ‘Goodbye Horses’ van Q Lazarus wordt namelijk nog even gedraaid.
Maniac werd vertoond op het Imagine Filmfestival en komt in juli uit op dvd.
Gezien t een remake is snap ik dat het verhaal voorspelbaar is ja 😛
Vette muziek, strak camerawerk, overtuigende gore en broeierige sfeer … eigenlijk een van de betere slashers die ik gezien heb de laatste tijd.
Die shot dat je in spiegelbeeld tegen die auto die oude poster ziet is geniaal.
ps …en ik vergat ;Een paar goed geplaatste grappen (over het algemeen is tie best serieus verder hoor)
Zoals die gast met z`n glimlag 😉
Waarom zeurt iedereen altijd over originaliteit in horrorfilms?
Dat is net zoiets als bij McDonalds klagen dat je eten altijd hetzelfde smaakt:
Dat weet je van tevoren
De enige originaliteit die ik ooit in een horrorfilm heb kunnen ontdekken is natuurlijk in het geniale The Cabin in the Woods, maar verder kun je alleen kiezen uit serial killers, monsters of geesten en demonen, en dan tel ik zombies niet mee (booooooooooooring!)
Zelf heb ik een paar jaar geen horror meer gekeken omdat ik al die cliches ook spuugzat was, maar nadat ik wat horror shorts op YouTube gezien heb en zag dat er in filmpjes van 3 minuten soms een beter verhaal zit dan in Hollywood-drollen van anderhalf uur, besefte ik dat je horror misschien niet alleen op DVD en in de bioscoop hoeft te zoeken.
Dus check YouTube eens en laat al die remakes voor wat ze zijn
Ik vond hem geweldig! Een van de betere horrorfilms van 2013 tot nu toe. Vette soundtrack, Elijah Wood vond ik juist zeer overtuigend, juist omdat hij in deze film zoveel kanten laat zien van een moordenaar, op het eerste gezicht een aardige kerel maar geestelijk spoort hij gewoon niet. Waar je dan ook weer medeleiden mee krijgen omdat je weet dat hij ziek is. Heel sterk! En dat de film bijna heel in POV is gefilmd geeft het wel een soort van ” docu-feel” .
Aanrader!
Typisch Amerikaanse, niet-enge, niet-spannende, hysterische, puberale rotzooi gemaakt door iemand die duidelijk helemaal niets snapt van het genre. Ik vond er werkelijk geen hol aan. En dat er in horror geen originele dingen meer zouden gebeuren (zoals iemand hierboven beweert) is ook onzin (zie Kill List, Yellow Brick Road, Pontypool, Antichrist, Taxidermia, The Living and The Dead, Let The Right One In, Martyrs en zo kan ik nog wel even doorgaan)