https://www.youtube.com/watch?v=9OQrAGP9F6s
Eerder dit jaar was Oculus in de bioscoop te zien, nu ligt de nieuwste film van Mike Flanagan in de webwinkelschappen. Voor ons een reden om de film nog een keer te bekijken.
Jaren na de dood van hun ouders ontdekken Tim (Brenton Thwaites) en Kaylie Russell (Karen Gillan) de oorzaak van deze familietragedie. Een vervloekte spiegel die de afgelopen 300 jaar een spoor van bloed en verderf heeft gezaaid.
Kaylie heeft tijdens Tims jarenlange verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis, onderzoek gedaan naar de aanleiding van het ongeluk. Om de strijd aan te gaan met het kwaad, zullen ze de angstaanjagende waarheid over hun verleden onder ogen moeten komen. De enige manier waarop dit kan, is door de confrontatie aan te gaan met de demoon die in de spiegel huist. Terwijl ze achterna gezeten worden door helse geesten en onverklaarbare verschijnselen komen Kaylie en Tim erachter dat hun familiegeschiedenis bestaat uit geweld, leugens… en moord!
Spiegels zijn toch bijzondere objecten; zo hebben vampiers geen spiegelbeeld (want geen ziel), schrijft kleine Danny in The Shining ‘REDRUM’ op een muur, zal ‘Bloody Mary’ verschijnen als je drie keer haar naam noemt tegen een spiegel en leven er regelmatig kwade demonen in spiegels. Oculus valt in de laatste categorie.
Waar Mike Flanagan veel aandacht aan het besteedt is de gedetailleerde inleiding van de familie, de spiegel en haar geschiedenis. Maar nog meer tijd heeft hij besteedt aan het ingewikkelde script, waarin de hoofdrolspelers door de spiegel de weg kwijtraken tussen heden en verleden. De manier waarop het is gedaan werd op een positieve manier verwarrend en maakt de kijker nieuwsgierig naar het verdere verloop. Helaas zou ik liever willen dat de film niet zo’n cliché einde zou hebben. Maar laat daarvoor de film zeker niet liggen, de film komt goed over op het kleine tv-scherm.
Oculus is nu op BD en DVD te verkrijgen, helaas zonder extra’s.