Recensie Oxygen: Futuristische Franse survivalfilm

Onlangs is Oxygen -Oxygéne in zijn moederstaal- toegevoegd aan het Netflix repertoire. Een futuristische film met een mysterie- en een klein vleugje bodyhorror. Wat ik vind van deze Franse thriller/scfi met de ravissante Mélanie Laurent lees je hier!

De titel zegt het al: zuurstof is belangrijk. Mélanie Laurent (die ik geweldig vond als de sterke Shosanna in Inglorious Basterds) speelt een vrouw die plotseling wakker wordt in een cryo unit zonder herinneringen, op een paar flashbacks na die ze niet kan duiden. En tot overmaat van ramp heeft ze nog maar 30% zuurstof die alleen maar sneller afneemt als ze zich druk maakt (ik zou me ook druk maken in haar situatie). Gelukkig is de cryochamber waar ze in ligt het neusje van de zalm, met een state of the art A.I. wiens informatie en functionaliteit ze gebruikt om erachter te komen wie ze is, waarom ze daar is en hoe ze kan ontsnappen voordat de zuurstof op is. En ze moet snel zijn, want ze heeft maximaal 45 minuten voordat ze stikt.

Survival op de vierkante meter in een futuristische setting dus. De cryo-unit ziet er gelikt en geloofwaardig uit, inclusief de manier waarop de vrouw (ze komt er vroeg in de film achter dat ze waarschijnlijk Liz heet, dus voor het gemak noem ik haar Liz vanaf dit punt) erin vastgekoppeld zit en de A.I. MILO. Ook dat is goed in beeld gebracht, maar is ook wel een beetje de zwakte in de film. Zonder MILO was er geen film geweest, want het is alles wat Liz heeft. Kalmerende injecties, straf geven, zoeken op internet, naar buiten bellen: wat kan -ie niet? (trouwens, waarom zoveel functionaliteiten in een cryopreservatie unit die je eigenlijk alleen in leven hoeft te houden?) Langzaam wordt duidelijk wat er aan de hand is, met een paar schijnmanoeuvres om je op het verkeerde been te zetten. Toch laat het zich op een gegeven moment wel raden wat het plot is, ook al komt er nog een schijnbeweging tussendoor.

Mélanie Laurent kan de film prima dragen als hoofdpersonage, wat best een prestatie is wanneer er vrijwel geen medespelers zijn. Haar acteerwerk en de cinematografie zijn de absolute pluspunten van Oxygen. Duidelijke minpunten zijn de verhaalontwikkeling (zie A.I. als enige propellor, en de soms onlogische gevolgen ervan) en het uiteindelijke einde- er waren zoveel opties voor een minder happy ending dat de keuze die hierin gemaakt is als een flauwe cop-out voelde. Een verrassende plotwending met een slecht einde had de film goed gedaan en meer indruk gemaakt. Nu is Oxygen niet meer dan een tussendoortje, de momentjes met akelige fysieke beproevingen ten spijt. Leuk om op te zetten tijdens je avondeten, maar niet met een bak popcorn op zaterdagavond.

[yasr_overall_rating size="--" postid="126019"]