Recensie Paranormal Asylum: The Revenge of Typhoid Mary

New York, 1915. Mary Mallon wordt opgesloten in een gesticht voor het verspreiden van tyfus. Bijna vijftig mensen werden door Mallon, een kokkin, geïnfecteerd. Enkele vonden de dood. Na tientallen jaren in afzondering te hebben geleefd in het gesticht, stierf ze in 1938 onder mysterieuze omstandigheden. Nu, bijna 75 jaar later, maken twee filmmakers een documentaire over ‘Typhoid Mary’. Ze reizen naar het leegstaande gesticht op het afgelegen en verlaten North Brother Island. Daar aangekomen proberen ze in contact te komen met de geest van Mary Mallon. Wat begon als een simpel onderzoek verandert in een ijzingwekkende reeks gebeurtenissen waarbij de geest van Typhoid Mary wraak neemt voor het onrecht dat haar is aangedaan!

Paranormal-Asylum

In de beschrijving klinkt ‘Paranormal Asylum’ nog wel als een kanshebber, terwijl we natuurlijk inzien dat dit een kleine low budget-productie is die probeert in te haken op Paranormal en Found Footage-successen. Het spel tussen de twee hoofdrolspelers begint ook leuk, twee oude vrienden die elkaar na lange tijd weer zien. En het idee om een documentaire te maken in een verlaten gesticht spreekt ons ook zeker aan, Thypoid Mary is een perfect filmonderwerp.

Helaas komt de film nergens op een geloofwaardig niveau, dat wordt veroorzaak door de acteurs. Zowel Paul Bright, Cameron Chiusano als Rosalind Ashford missen alle emotionele trekjes, misschien is het een gebrek aan ervaring, misschien is het dat ze tegen hun zin acteren. De scenarist lijkt overigens ook niet heel nuchter aan het werkt te zijn gegaan; als je eerst iemand naar een kelder sleept, hoe kun je dan daarna terug naar beneden lopen?

Jammer, wie gaat er wel een goede film maken over Mary Mallon?

Sterren: 1 / 5

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

1 gedachte over “Recensie Paranormal Asylum: The Revenge of Typhoid Mary”

Plaats een reactie