Recensie: Peter Pan's Neverland Nightmare

Ik kon heerlijk genieten van de eerste Winnie the Pooh-horror. Deel twee van Blood & Honey had een betere production value, ik vond hem minder vermakelijk. Filmmakers Rhys Frake-Waterfield en Scott Chambers willen door het succes van de films verschillende kinderverhalen omzetten naar horror in het The Twisted Childhood Universe. Peter Pan's Neverland Nightmare is de volgende stap. Maar is dit een geslaagde stap? Uh... Nee. (let op spoilers)

In dit verhaal begint Peter Pan als circusclown, elke avond staat hij vol in de aandacht met zijn grappen en ballonkunsten. Maar door een jeugdtrauma raakt hij aan de drugs, pixie dust om precies te zijn. In zijn trips ziet hij een wereld die hij na wil bootsen en raakt zo op het slechte pad. Met andere woorden: Moeders houd je kinderen binnen!

Zoals ik deze beschrijving schrijf maak ik de film misschien nog wel aantrekkelijker dan hij is. Want dit klinkt bijna van wat ik had willen zien, meer achtergrond en het opbouwen van de personages. Wat ik werkelijk heb gezien is nog veel dunner en platter.

Op de intro na wordt er eigenlijk niks geïntroduceerd en begint Peter Pan snel met het ontvoeren van jongetjes en afslachten van iedereen die hem in de weg zit. Dit moet allemaal zo bruut en lomp mogelijk.

Terug naar de personages: Michael is ontvoerd en zijn zus Wendy gaat hem zoeken en redden. Dan komen we Tinkerbell tegen, zij blijkt ook niet helemaal gelukkig in het huis van Peter Pan. En Hook... Sja... dat haakje is mij nog niet helemaal duidelijk. Behalve de namen wordt het af en toe gerefereerd naar het thema van volwassen worden, maar verder is er eigenlijk weinig dat verband heeft met het boek van J.M. Barrie.

Er zit veel chaos in de film, sowieso in de (soms te eindeloze) gevechten, maar ook in het geheel heeft niet echt een lijn. Klein voorbeeld: Als je kind is ontvoerd en de telefoon gaat, dan springt iedereen toch op een rent naar die telefoon? Hier niet. Michael wordt met de auto naar school gebracht, hoe kan hij dan naar huis fietsen?

Is er dan niks positiefs te melden over Peter Pan's Neverland Nightmare? Ik kan genieten van slechte horror, vaak ook omdat er veel liefde, passie en tijd in is gestoken. In de meeste indie- en lowbudget-producties zie je wel wat ze wilden bereiken, maar waar het niet gelukt is. Soms ook gewoon omdat het lekker over-the-top en/of fout is. Daaraan voldeed Winnie-the-Pooh: Blood and Honey.

Helaas hebben Rhys Frake-Waterfield en Scott Chambers hun passie voor het filmmaken door het succes van die film omgezet in een passie om zo snel mogelijk geld te verdienen aan kinderverhalen die in het publieke domein belanden. Helaas, het had allemaal een stuk creatiever gemogen gemoeten.

1 ster.
Peter Pan's Neverland Nightmare draait vanaf vandaag 1 week in de bioscoop.