Gezocht: Mortuarium medewerkster met doorzettingsvermogen
Om een beetje bij te komen na een werk gerelateerde traumatische ervaring gaat politievrouw Megan Reed (Shay Mitchell) werken in het mortuarium van een groot ziekenhuis in Boston.
Ze kiest onverstandig genoeg voor de nachtdiensten, want die zijn lekker rustig en omvatten enkel eenvoudig registratiewerk van binnen gebrachte kadavers. Als het toegetakelde dameslichaam van een stevig uit de hand gelopen exorcisme wordt afgeleverd, is dit het begin van een zeer onrustig nachtje.
‘The Possession of Hannah Grace’ is de eerste Amerikaanse film van Nederlander Diederik van Rooijen, bekend van tv-series als ‘Parels & Zwijnen’, ‘Penoza’ en de volgende jaar uit te komen vampierserie ‘Heirs of the Night’ en de films ‘Taped’ en ‘Daglicht’. Allereerst: gefeliciteerd, want ik denk dat Van Rooijen’s tocht naar de V.S. voor de meeste mensen hier onopgemerkt is gebleven en waar andere met hangend hoofd en met ongedane zaken terug keren naar Nederland , lukt het Diederik om een hele solide, volbloed horrorfilm internationaal op het grote doek te krijgen.
Samen met, de tevens Nederlandse, cameraman Lennert Hillege (o.a. Prooi en Daglicht, maar met een enorme staat van dienst) weet Van Rooijen door gebruik van geluid en zeer effectief spelen met licht en donker een suspensevolle, maar speelse eerste helft op te bouwen. Met slechts één, zeer interessante, locatie en maar één actrice weten ze echt het onderste uit de kan te halen. Eigenlijk staat er totdat (spoiler alert, maar niet echt want de enorme liefdeloze trailer van de film vertelt al het hele plot inclusief de verrassingen) het binnengebrachte lichaam van Hannah Grace weer tot leven komt, een hele sterke en sfeervolle horror, verteld zonder excessief bloedvergieten en al te overduidelijk jumpscares .
Maar dan begint het script van Brian Sieve (twee ‘Boogeyman’ sequels en de tv-series van ‘Scream’ en ‘Teen Wolf’) zijn lasnaden te tonen en wordt duidelijk dat het verhaal een samenraapsel is van allerlei andere horrorfilms: exorcismetje hier, krakend meisje wat tegen de muur op kan lopen daar, ineens vastgrijpende hand zus en schijterd van een nachtportier zo. Natuurlijk, het is in ieder geval geen sequel, remake of aanvulling aan een universum, maar het verhaal mag daarmee nauwelijks origineel genoemd worden. Ook wordt er van de kijker een behoorlijke portie suspension of disbelieve verwacht, de wil om je mee te voeren in een verhaal waarvan je weet dat het complete nonsense is, maar waar je desondanks wel van kunt genieten.
Wat overblijft is de hoop dat Van Rooijen weer snel weer een genrefilm mag maken, graag weer met cameraman Hillege, waarvoor hij hopelijk een wat frisser scenario aangeboden krijgt, want qua spel- en beeldregie is deze film prima in orde.
En hopelijk wordt ‘The Possession of Hannah Grace’ een sleeperhitje en is Van Rooijen niet hetzelfde lot beschoren als een Matthijs van Heijningen Jr. die na zijn prequel van ‘The Thing’ nooit meer zijn vingers gebrand heeft aan een speelfilm in de V.S. of waar dan maar ook.
‘The Possession of Hannah Grace’ is een geslaagde één plek, één nacht, één echte hoofdrolspeelster film vol creatief gebruik van geluid en licht, maar wordt uiteindelijk in de weg gezeten door een weinig verrassend verhaal.
The Possession of Hannah Grace draait vanaf vandaag in de bioscoop.
Verhaal lijkt mij een beetje op “The Autopsie of Jane Doe”. Maar ik ga er vanmiddag naar toe.
Ik heb nu alleen de score bekeken (4 uit 5, niet slecht!), en ik lees daarna je recensie helemaal 😉
Rob, het heeft raakvlakken met ‘Jane Doe’, maar is uiteindelijk wel heel anders. Veel plezier.
Goede film. Erg sfeervol. Meer sfeer dan jumpscares. Het mortuarium is de belangrijkste overeenkomst met Jane Doe, plus natuurlijk dat er iets fishy is aan een binnengebracht lijk.
Goede belichting en goed geluid. Hoewel ik wel moet zeggen dat het bottenkraak geluid net wat te vaak voorkomt en op een gegeven moment meer irritant is dan eng of spannend. Maar dat kan ook aan mij liggen. Als je eenmaal wat opvalt, dan blijf je het horen 🙂
De film duurde ook lang genoeg. Weinig overbodige plotlijnen, behalve misschien met het vriendje. Maar het gaat vooral om wat er in het mortuarium gebeurd en daar focust de film gelukkig goed op.
Ik heb me vermaakt!
Top! Goed te horen. Ben het overigens helemaal met je eens qua bottenkraakgeluid. Sinds de Japanse horrormeisjes van de late jaren ‘90 zijn die geluiden eigenlijk niet meer om aan te horen! ? Vond vooral de opbouw leuk, alle dingetjes die ze deden met licht enzo. Die Van Rooijen mag nog wel een horrortje maken wat mij betreft!