Recensie: The Innocents (Eskil Vogt)

Kinderen zijn een geweldig ingrediënt voor horrorfilms. Dat bewijst ook filmmaker Eskil Vogt met zijn film The Innocents die nu in de bioscopen draait. Zonder het hele verhaal hieronder te lezen, kan ik je aanraden om nu naar de bioscoop te gaan.

Omdat hun vader een nieuwe baan heeft, verhuist het gezin van de zussen Ida en Anna naar een buitenwijk van Oslo. Ondanks dat het hartje vakantieperiode is, vinden ze toch aan snel vriendjes om mee te spelen. Zelfs de zwaar autistische Anna lukt het om connectie te maken. Samen met de nieuwe vriendjes Ben en Aisha, ontdekken de kinderen al snel dat ze een bijzonder gezelschap zijn en vreemde gebeurtenissen teweeg kunnen brengen.

Nog niet overtuigd? Okay, maar dan krijg je wel kleine spoilers. De kinderen ontdekken namelijk dat ze bovennatuurlijke krachten hebben. Dit begint klein bij het laten afbuigen van de val van een flessendop. Deze nieuwe krachten helpen ook de autistische Anna weer om te communiceren en praten. Maar kinderen weten nu eenmaal nog niet heel goed met emoties om te gaan, of waar de grens tussen goed en kwaad ligt. Met andere woorden het loopt gigantisch uit de hand.

De film doet lichtelijk denken aan de tv-serie Heroes (2006-2010), waarin volwassenen ontdekken superkrachten te hebben en hier ook niet altijd goed mee omgaan. The Innocents vertelt het verhaal vanuit de kinderen en geeft op die manier een nog naarder gevoel, zeker nog eens versterkt door de vier geweldige kindacteurs Rakel Lenora Fløttum, Alva Brynsmo Ramstad, Sam Ashraf en Mina Yasmin Bremseth.

Sterren: 4 / 5.0

The Innocents draait nu al eventjes in de bioscopen en filmhuizen, dus wacht niet te lang.

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

1 gedachte over “Recensie: The Innocents (Eskil Vogt)”

  1. Ik ben hier vanmiddag naar toe geweest. Hij draaide niet in de “grote” bioscoop, maar gelukkig wel in het filmhuis.
    Normaal is dit niet echt mijn soort film, iets te langzaam en met kinderen ;-), maar deze film vond ik echt de moeite waard. Donders, wat spelen die kids het goed. Je krijgt op een gegeven moment echt kippenvel als er weer iets vreselijks zit aan te komen.
    Zonder wat weg te willen geven is één van de kinderen echt een full blown psychopaat, wat al heel snel duidelijk wordt in de film. Dat heeft weinig met onschuld en de grens tussen goed en kwaad nog niet kennen te maken. De andere kinderen hebben dat laatste nog wel, maar merken toch wel snel dat er iets niet helemaal klopt.
    De film duurt een kleine twee uur, maar was bijna de hele tijd zeer onderhoudend. Alleen in het begin hadden een paar dingen wel wat sneller gekund. Al met al is hij voor mij 3,5 ster.

    Beantwoorden

Plaats een reactie