Recensie van The Menu; een heerlijk bordje bullshit

Voorgerecht

The Menu is geschreven door Will Tracy en Seth Reiss. De inspiratie kwam toen Will tijens zijn huwelijksreis uit eten was bij het luxe Cornelius Sjømat-restaurant. Blijkbaar was de ervaring bij dit restaurant zo dat het hem inspiratie voor een script van een horrorfilm gaf. De recensies van bezoekers zijn er positief, maar het is niet duidelijk of Will een positieve herinnering van het restaurant heeft.

Mark Mylod is de regisseur van The Menu. Hoewel hij niet bekend is, heeft hij in zijn carrière afleveringen van series als Succession en Game of Thrones geregisseerd. In deze film toont Mylod aan dat hij zeker grotere films aankan. Onder de regie van Mylod tonen alle personages al snel hun persoonlijkheid en hun persoonlijke tekortkomingen op een duidelijke manier.

Deze recensie vormt mijn tweede maaltijd van horror in de keukenwereld. De eerste maaltijd was Fresh waar kannibalisme centraal stond. In de maaltijd van vandaag wordt gekeken naar hoe pretentieus de maatschappij is geworden. In deze film wordt het restaurant hiervoor als metafoor gebruikt.

Hoofdgerecht

Het verhaal van The Menu toont hoe meerdere groepen van rijke mensen, een royaal bedrag betalen voor een unieke dinerervaring. Deze ervaring wordt aangeboden door de wereldberoemde chef-kok Julian Slowik (Ralph Fiennes) op zijn privé eiland. De groepen bestaan uit een gemêleerd publiek van bekende stereotypen zoals de arrogante rijke jongeren, een kritische recensent en een Hollywood-ster met zijn assistent. Het hoofdpersonage van de film is een vrouw die zich hier niet op haar plek voelt (Anna Taylor-Joy). Zij is namelijk meegebracht door Tyler; een foodie die een groot fan is van Slowik's werk.

De ervaring van dit restaurant wordt al snel unieker dan de gasten hadden verwacht. Slowik onthult namelijk bij elke gang steeds meer zijn walging voor de gasten wie hij moet serveren. In het perspectief van Slowik vormen de gasten met hun pretentieuze gedrag een sociale ziekte. Ze verwaarlozen de kunst van het eten dat met respect zou moeten worden behandeld. De intensiteit stijgt naarmate Slowik's walging naar zijn gasten duidelijker wordt. Wel moet ik zeggen dat de film ook op een unieke wijze effectief gebruik gemaakt van zwartgallige humor die de intensiteit van de film op een eigenzinnige manier presenteert. De zwartgallige humor versterkt dus deze film welke bij een minder goede regisseur al snel veel kracht had verloren.

Buiten het verhaal is vrijwel elk aspect van de film sterk. Het camerawerk biedt zeer goede invalshoeken en perspectieven.  Het acteerwerk van de film is op een zeer hoog niveau. Buiten Anna Taylor-Joy die met series als The Queens Gambit en films als The Northman een gevestigde actrice is geworden.  Ook blijft Ralph Fiennes stralen, hij zet de intensiteit van zijn personage op een krachtige manier neer. De meeste mensen kennen hem waarschijnlijk het beste van zijn rol als Voldemort in de Harry Potter-films.  In elke film toont Ralph Fiennes weer opnieuw dat hij een absolute vakman is.

Nagerecht

The Menu presenteert zichzelf als een film waarbij, net als bij een goed recept, over elk aspect en ingrediënt goed is nagedacht. Deze film bevat scènes die ik niet wil weggeven omdat ze nog lang in je geheugen blijven hangen. Mijn advies is dan ook om deze film te kijken en zo een bezoek te brengen aan dit angstaanjagende restaurant.

[yasr_overall_rating size="large"]