Recensie: The Panama Laugh - Thomas S. Roche

Lachende zombies, zwarte humor en de introductie van Dante Bogart, een heerlijke hard boiled action hero.

The Panama Laugh was genomineerd voor de 2011 Bram Stoker Awards in de debuut-categorie. Een terechte nominatie, want los van de introductie van lachende en huilende zombies brengt Thomas Roche een nieuwe en verknipte action hero op het toneel, Dante Bogart. Iedereen met zo’n naam moet haast wel gestoord,

gewelddadig en humoristisch zijn. Nu wil het combineren van horror en humor weleens verkeerd gaan. Wat valt er tenslotte te lachen wanneer de wereld vergaat? Maar The Panama Laugh raakt de goede snaar. Wanneer je houdt van zwarte, scherpe humor tenminste.

Dante Bogart is een voormalige huurling, door zijn opdrachtgevers over de hele wereld op pad gestuurd om vage, nieuwe vormen van biologische oorlogsvoering te verzamelen. Er gaat iets mis, natuurlijk. Hij raakt geïnfecteerd, maar overleeft. En hij wordt na vijf jaar wakker in de jungle. Naakt, smerig, met een pistool in zijn hand, en zonder precies te weten wat er in die vijf jaar is gebeurd. Vanaf dat moment is The Panama Laugh een achtbaan die pas op de laatste pagina ophoudt.  Geplaagd door schuld, en wetende dat hij de enige is die de epidemie van lachende zombies kan tegen houden, gaat Dante op pad. Niet alleen, maar met een hippie ex-vriendin en zijn beste vriend. Als vanzelf gaat The Panama Laugh vervolgens ‘over the top’. Zo komen een oorlogsschip op kernenergie, een Zeppelin met machinegeweren en een ultieme interpretatie van ‘talking heads’ voorbij. En, natuurlijk, een Siberische tijger.

“One of the chief combatant’s skills is recognizing threats; in any given war zone, if you are on the front lines you develop this skill fast or you don’t develop it at all, because you’re compost. I’d clocked the major threats: Laughers. Check. Criers. Check. Hindenburg, Gatling guns, exploding vuvuzelas, oil slicks, check, check, check, check. But Murphy’s law applies even in times like these. And Murphy’s a prick. I’d been vigilant, but not vigilant enough. I hadn’t been watching out for a Siberian tiger”.

The Panama Laugh kent niet alleen pluspunten. Roche heeft eerder korte verhalen geschreven, en in dit boek van een kleine 300 pagina’s lukt het vinden van de juiste spanningsboog niet altijd even goed. Zo is het gebruik van flashbacks in het eerste deel van het boek, nodig omdat Bogart langzaam 5 jaar geheugen moet terugkrijgen, niet altijd in proportie. Daardoor wordt de vaart van het verhaal soms onderbroken, waar een boek als The Panama Laugh juist veel van het tempo moet hebben. Maar dat is een detail in vergelijking met de knalharde combinatie van zombies, actie en humor in het boek. Die ervoor zorgt dat ik in ieder geval hoop op een vervolg.

Beoordeling: 4 sterren
The Panama Laugh (Engels) is te koop als paperback en e-book bij de betere boekhandel.