Recensie: The Prodigy (Nicholas McCarthy, 2019)

Wanneer haar jonge zoon Miles zich steeds merkwaardiger gaat gedragen, begint Sarah te vermoeden dat hij wordt bezeten door iets bovennatuurlijks. Ze vreest voor de veiligheid van haar familie maar klampt zich tegelijkertijd vast aan haar moederinstinct om Miles te beschermen. De verontrustende gebeurtenissen dwingen haar echter om haar verleden onder ogen te zien waarbij de grens tussen waan en werkelijkheid steeds vager wordt.

Ik merk vaak dat ik bij horrorfilms het gevoel heb dat de clou te snel wordt verklapt, ook bij The Prodigy, waar je vanaf de eerste scène eigenlijk al weet dát en waardoor de jonge Miles bezeten is. Toch houdt de film nog steeds zijn spanningsboog. Aan de andere kant was de film misschien wel beter geweest als we, net als zijn moeder, een groot deel van de film niet wisten wat er aan de hand was? Ik ben er bang voor.

Desalniettemin loopt de film langs een paar clichés, slaat her en der af en weet goed  de spanning er in te houden. Langzaam draait de film een erg duistere richting op en weet je dat een bepaald einde aan de film onvermijdelijk is, het deed de zaal schokken.

De film wordt gedragen door het sterke acteerwerk van een groot deel van de cast, vooral Taylor Schilling zet haar rol als moeder van Miles sterk neer. En als we het over Miles hebben, hij wordt gespeeld door Jackson Robert Scott. We maakten kennis met deze acteur als Georgie uit de recensie IT-verfilming en hij zet nu het perfecte creepy jochie neer.

[yasr_overall_rating null size="medium"]

The Prodigy van regisseur Nicholas McCarthy draaide vanaf 12 februari 2019 in bioscoop en ik verkrijgbaar op BD en DVD.

https://www.instagram.com/p/BtomwpJoK9-/

Ik zag de film tijdens de Horror Night bij Kinepolis en werd daar verwelkomd met bijzondere drankjes.