In The Twin gaat over Rachel, moeder van de zesjarige tweeling Nathan en Elliott. Tijdens een lange autorit met het gezin komen ze in een drastisch ongeluk terecht waarbij haar zoon Nathan het leven laat. Middenin hun rouwproces besluiten Rachel en haar man Anthony om terug te verhuizen naar de geboorteplaats van Anthony; een klein dorp in Scandinavië. De hoop is om daar rust te kunnen vinden.
Wanneer ze aangekomen zijn in Scandinavië beseft Rachel er al snel dat de verhuizing geen oplossing biedt voor haar grote verdriet. Haar problemen worden juist nog erger wanneer blijkt dat er meer aan de hand is in haar nieuwe woonplaats dan dat ze had kunnen bedenken. Na een conversatie met een oudere vrouwelijke dorpsgenoot, Helen (Barbara Marten), begint ze vermoedens te krijgen dat er sprake is van een complot. Ze raakt er steeds meer van overtuigd dat de dood van haar zoon en de terugkeer naar het geboortedorp van Anthony een vooropgezet plan is en dat Anthony zijn handen niet in onschuld wast.
De film heeft overeenkomsten met zowel een psychologische thriller zoals Hereditary maar ook met een paranormale thriller zoals Rosemary’s Baby. The Twin biedt plotwending na plotwending om zo de aandacht vast te houden, maar dit gaat wel ten koste van de kwaliteit van de film.
The Twin slaagt er niet in om een consistent sterk verhaal te vertellen, met name door de enorme – niet altijd succesvolle – plotwendingen. Het acteerwerk van de film is alleszins redelijk, maar de motivaties van diverse personages komen door de vele wendingen niet uit de verf. Dit kan ervoor zorgen dat je na afloop nog met wat vraagtekens achter blijft. Wel word je getrakteerd op een paar zeer effectieve angstaanjagende momenten.
The Twin van regisseur Taneli Mustonen draait vanaf vandaag, 28 april, in de Nederlandse bioscopen.
In de bijgeplaatste foto : spiegel met scherven en moeder zich vastklampend aan zoon is ook al iets te herleiden. Als echte Ira Levin fan ben ik wel geprikkeld nu
Finland is zeer fotogeniek en levert in deze film prachtige (drone) shots op.
Helaas is dat wel één van de weinige positieve dingen die ik over deze film kan zeggen. De makers konden helaas niet besluiten wat voor film het zou worden. Een ghoststory? Een duivels complot? Iets anders? Het verhaal zwalkt van links naar rechts en is nergens consistent. Tot op het laatst is het onduidelijk welke kant ze op willen. En dat laatste shot. Tjonge, jonge…. Meer zeg ik er niet over.
Door al die wendingen is de logica in de film ver te zoeken.
Het acteren is alleszins redelijk te noemen. Het huis is lekker creepy en zoals gezegd, de buitenshots zijn prachtig. Maar helaas is dat niet genoeg om het een goede en memorabele film te maken die ik nog eens zou willen zien.