CinemAsia-recensie: Tumbbad (Rahi Anil Barve & Adesh Prasad, 2018)

Deze week vindt het CinemAsia Film Festival plaats in Amsterdam, daar worden onder andere 7 Aziatische horrorfilm vertoond. Gisteravond werd de Indiase film Tumbbad vertoond in Rialto.

De wereld is geschapen door de Godin van de Welvaart, haar baarmoeder is de aarde. Ook baarde zij Hastar. Hij zag hoe zijn moeder welvaart (goud) en eten (graan) schepte voor de mensheid, maar Hastar wilde alles voor zichzelf. Eerst pakte hij al het goud en daarna ging hij voor het graan. Maar hier werd hij tegengehouden door alle andere goden. Om hem te beschermen naam de Godin van de Welvaart Hastar terug in haar baarmoeder op de voorwaarde dat hij niet meer aanbeden zou worden en gewist uit alle verhalen. Het goud mocht hij houden.

De film begint rond Rao, zijn broertje en zijn moeder. Zijn moeder zorgt voor zijn grootmoeder . Hoe oud deze grootmoeder is weten we niet, ze kan niet dood omdat ze vervloekt is door een oude god. Ze praat weinig en slaapt veel. Wel heeft ze het tot Rao's fascinatie vaak over een schat. Tegen de tijd dat Rao volwassen is, leren we meer over deze schat.

Het mooie van de hindoemythologie is dat er zo veel ruimte is rond het Godenrijk, dat het ook goed past om op deze manier een extra god zoals Hastar bij te bedenken. Met het verhaal zit het zeker wel goed. Tumbbad is een fantasy/horrorfilm. Geen emmers bloed of extreme spanning, maar wel is er goed aandacht besteed aan creature design. Zeker de grootmoeder is op een bijzondere manier goed uitgewerkt. Bang voor Bollywood-zang en -dans? Vrees niet, want hoewel er een paar keer wordt gezongen in Tumbbad, het wordt niet ondersteund door dans. Tumbbad is een geslaagde horror/fantasyfilm, die met een goed verhaal je meeneemt door drie tijdperken in India.

Tumbbad draait vanavond nog een keer op het CinemAsia Film Festival, lees hier meer over de horrorfilms bij CinemAsia.

[yasr_overall_rating size="--" postid="82012"]