Als je horrorfilms recenseert, krijg je nogal eens de nodige bagger te zien, dat is nu eenmaal het risico van het vak. Vaak kijk ik van tevoren even op IMDb (International Movie Database) om te zien wat voor een waardering een film krijgt, zodat ik mijn verwachtingen bij kan stellen. Federico Zampaglione’s film Shadow kreeg, zoals het de meeste horrorfilms vergaat, niet een bijster hoge waardering, namelijk een 5,5. Ik verwachtte dan ook een niet al te bijzondere low budget film. Deze keer werd ik echter aangenaam verrast.
Shadow begint al met een prachtig shot van het Italiaanse berggebied Il Tarvisiano, gefilmd vanuit een helikopter (niet bepaald low budget). We zien hoofdpersoon David (Jake Muxworthy), die op zijn mountainbike door de bossen rijdt, hij is onderweg naar ‘The Pass of the Shadow’. David is soldaat die dient in Irak, hij is blij dat hij er even tussenuit is en zijn favoriete sport, mountainbiken, kan beoefenen. Maar zelfs op vakantie moet David de nodige veldslagen leveren, als hij het meisje Angeline beschermt tegen een paar gefrustreerde jagers, haalt hij hun woede op de hals. Een heftige achtervolging volgt, maar plotseling neemt het verhaal een abrupte wending en worden de ‘hunters’ ook de ‘hunted’. In vergelijking met de sadistische Mortis, zijn Fred en Buck een paar brave padvinders en het lijkt erop dat niemand aan zijn gruwelijke martelingen kan ontsnappen.
Qua verhaal heeft Shadow veel kritiek gehad, maar persoonlijk vind ik het interessanter dan de doorsnee horrorfilm. Shadow heeft in ieder geval nog wat verrassingen in petto (zoals de meeste horrorfilms, zit het venijn in de staart). Hoewel Shadow een Italiaanse film is, is de cast internationaal en wordt er Engels gesproken. De ‘bad guys’ Fred en Buck worden misschien nogal stereotiep neergezet, maar verder wordt er goed geacteerd. Nuot Arquint, die Mortis speelt, is wat mij betreft een nieuw horroricoon, wat ziet die man er luguber uit!
De special effects en special make-up zijn goed. Er is niet heel veel hak- en snijwerk, maar wat er is, zal de horrorfan plezieren. De soundtrack van gelegenheidsband The Alvarius is okay; het klinkt prima, maar over de hele film gezien is het iets teveel van hetzelfde. Natuurlijk heeft ook regisseur Federico Zampaglione zich met de muziek bemoeit, hij is immers de zanger en frontman van de band Tiromanchino. Wat mij betreft gaat Zampaglione echter nog even door met horrorfilms maken. Ik vind dat hij een prima product heeft afgeleverd en met het juiste budget zou deze man nog veel meer kunnen doen. Hopelijk heeft zijn nieuwe film Tulpa! een budget waarmee hij zich echt kan leven.
Bloody Mary proefnotitie: Leek onsmakelijk maar was heerlijk! Oh ja, ook de bijgerechten (Extra’s) zijn de moeite waard!
Shadow is nu verkrijgbaar op DVD.
Nieuw horroricoon is wellicht wat overdreven (alhoewel), maar die kerel is beslist heel eng. De film is ook bovengemiddeld en huppelt tussen verschillende subgenres.
Ben benieuwd geworden. Deze film kon ik nog niet. Zal deze zekers een keertje gaan uitchecken.