In de wereld van de indiegamestudios zijn de games, net zoals in de big business AAA-wereld, nogal ‘hit or miss’. Zo ook in het horrorgenre. Er zijn een heel aantal titels die welbekend zijn geraakt. Denk hierbij aan bijvoorbeeld Five Nights At Freddy’s (2014), Slender: The Eight Pages (2012) en Amnesia: The Dark Descent (2010). Deze populariteit kwam mede dankzij het feit dat de titels veel aandacht kregen onder bekende gaming youtubers. Uiteindelijk leidde dit echter tot een grote hoeveelheid aan zogenaamde ‘tech demo’s’ en copycat-horrorgames die digitale markten zoals de Playstation Store en Steam overspoelden.
Bovenstaande alsmede een artikel dat ik laatst las genaamd ‘Why Are There So Many Terrible Indie Horror Games?’ schetsen een somber beeld voor de indiehorrorliefhebber. Hoog tijd dacht ik, om wat fantastische maar wellicht minder bekende indietitels in het zonnetje te zetten. Hier zijn 5 indiehorrorgames die niet viral zijn gegaan, maar die wel absoluut de moeite waard zijn.
5. No One Lives Under the Lighthouse (2020; Sowoke Entertainment Bureau)
In No One Lives Under the Lighthouse speel je een vuurtorenwachter die voor het licht moet zorgen nadat de vorige vuurtorenwachter op mysterieuze wijze vermist is geraakt. Als je moet denken aan films zoals The Lighthouse (2019) dan zit je wel in het goede straatje. Het is een firstpersongame met een retro, PS1-era esthetiek. Best cool die visuals, en het voegt ook nog eens toe aan de atmosfeer. De game is redelijk kort, maar het heeft verschillende eindes dus genoeg ruimte voor replays.
4. The Last Door (2014; The Game Kitchen)
Met The Last Door blijven we nog even bij de retro looks. Deze Point & Click adventuregame is begonnen als Kickstarter-project en episodisch uitgekomen. Ik ben het zelf ooit begonnen te spelen op mijn tablet, maar ondertussen is de game op zowat alle mogelijke platformen verschenen. Met de minimale visuals weet het spel een meeslepende sfeer neer te zetten die het een unieke ervaring maakt, ondanks dat het verhaal qua inhoud niet echt iets nieuws doet. Het voelt een beetje alsof je een spookverhaal van M.R. James aan het spelen bent. En geloof me, dat is een bijzonder goed compliment.
3. Stories Untold (2017; No Code)
Stories Untold is een first-person adventuregame verdeelt over vier episodes. De game kenmerkt zich door puzzels aan te bieden die doen denken aan games zoals Myst (1993). De vier verhalen lijken eerst niet echt iets met elkaar te maken te hebben, maar uiteindelijk komen ze samen tot een bijzondere ‘love it or hate it’ conclusie. De sfeer in de game is fantastisch. Het doet direct denken aan The Twilight Zone (1959) gemixt met die pure 80s sciencefiction zoals bijvoorbeeld V (1983). Vooral episode 3 bleef me bij. Waarom? Dat wil ik niet spoilen, maar laten we het erop houden dat ik op het puntje van mijn stoel zat.
2. Fran Bow (2015; Killmonday Games AB)
Fran Bow is gewoonweg bijzonder. In deze Point & Click Adventuregame speel je het jonge meisje Fran. Fran’s ouders zijn vermoord en de moordenaar is gevlucht. Nu zit Fran in een weeshuis/psychiatrische instelling waar ze alleen maar kan denken aan haar katje Mr. Midnight die ze kwijt is en ontzettend erg mist. De ‘hook’ in Fran Bow is dat je met behulp van de pilletjes in je inventory Fran’s perceptie op de wereld eigenhandig kan veranderen. Dit kan, zachtjes uitgedrukt, heftige beelden opleveren. De game is surrealistisch en vaag, maar wat het ’t engste maakt zijn wellicht sommige opvattingen van Fran zelf. Want zelfs de meest gruwelijke scenario’s worden heel anders opgevat in het brein van een tien jarige meisje die een wereld die ze niet helemaal snapt nog vol onschuld bekijkt.
1. Oxenfree (2016; Nightschool Studio)
Toen ik begin vorig jaar aan Oxenfree begon had ik geen idee wat me te wachten stond. Oké, het is misschien niet de meest obscure titel uit de lijst. Maar als een indiegame me zo meesleept in het verhaal dat ik het in één sessie 100% uitspeel en nog geen kiezel on-omgedraaid laat dan is het wel erg bijzonder. Zie de game als een soort Young Adult Adventure. Je neemt de rol aan van Alex die samen met haar kleine groep vrienden gaat feesten op het strand van het mysterieuze Edwards Island. Al snel blijkt er iets niet pluis. De groep valt uiteen en Alex en haar stiefbroer Jonah worden achtervolgt door onzichtbare stemmen die communiceren via radiosignalen. Oxenfree zal niet voor iedereen even hoog in het vaandel staan, echter voor mij waren het verhaal, de sfeervolle graphics en art direction en de uitmuntende soundtrack dé combinatie voor een effectieve en meeslepende YA thriller.
Wat zijn enkele titels die niet op dit lijstje staan die men gespeeld moet hebben? Laat het ons weten!
Nice, ik ga eens kijken naar Lighthouse en Oxenfree!
Tof!
Geheel toevallig zie ik net dat vanaf vandaag Oxenfree tijdelijk in de uitverkoop is op GOG!