Greg trok zijn vest naar beneden. Aandachtig keek hij naar zichzelf in de spiegel. ‘Dit kostuum is dom’ dacht hij bij zichzelf. Opeens vloog de deur van de slaapkamer open, daar stond zijn moeder. ‘Greg, honey, je ziet er ge-wel-dig uit! Net Johnny Depp’. Ze liep naar hem toe en zetten de neppapegaai op zijn schouder recht. Greg zuchtte ‘ik zie er dom uit’.
‘Je ziet er inderdaad dom uit, die papegaai heeft geeneens veren!’ klonk het vanuit de deuropening. Daar stond Cody, Greg’s vier jaar jongere neefje. Greg had een hekel aan Cody, hij was dik, verwend, en wist altijd alles beter. Het was zeker niet Greg’s idee geweest om Halloween te vieren bij zijn tante Glady’s en irritante neefje Cody. Maar zijn moeder en tante zouden naar een feest gaan en hadden bedacht dat Greg wel even met Cody langs de huizen kon gaan. Gezellig. Not.
‘Ik vind dat je er super uitziet schat, luister maar niet naar Cody’ hoorde Greg zijn moeder zeggen. ‘Whatever, ik ga alvast naar buiten’ en hij stormde de trap af en vloog door de voordeur naar buiten.
Het was inmiddels al half 8 en redelijk donker buiten. Veel mensen hadden alles uit de kast getrokken voor het jaarlijks terugkerende feest. Lampions, lichtjes en uitgesneden pompoenen versierde de veranda’s. Er liep een groep verklede kinderen voorbij. Iron Man en The Hulk waren populair dit jaar. Hij wilde zelf ook als Iron Man maar uiteraard was hij, dankzij zijn moeder, weer te laat met het kopen van een kostuum. Tegen de tijd dat ze bij de winkel waren was alles uitverkocht. Met als gevolg dat hij nu rondliep in een tweedehands, veel te groot piratenpak. Voor 12 dollar gescoord op ebay.
‘Hoi’. Hoorde Greg opeens naast zich. Hij draaide zich om en zag een meisje staan. Hij keek haar met grote ogen aan. ‘Holy shit, waar heb je jouw kostuum vandaan?’ hoorde hij zichzelf zeggen. Het meisje droeg een blauwe jurk die besmeurd was met bloed wat van haar hoofd af druppelde. In de linkerkant van haar gezicht liepen diepe groeven, alsof iemand met een mes stukken uit haar huid had gesneden. Haar linkeroog was vermorzelt tot moes en hing aan een draadje uit haar oogkas. En dan nog haar ietwat rossige haar wat voor een deel was weggebrand. Greg gleed met zijn ogen naar beneden. Haar linkerarm zag er raar uit. O wacht, ze had helemaal geen hand meer, die leek er wel afgerukt. Ze miste één schoen en haar benen zaten onder de krassen.
‘Echt gruwelijk gewoon, dat jij zo mag van je moeder!’ zei Greg hardop. ‘En wie ben jij? ‘ vroeg het meisje aan Greg, terwijl er een tand uit haar mond viel. ‘Whoops’ ze lachte, pakte de tand op en stopte hem in de zak van haar jurk. Greg was zo onder de indruk van het kostuum van het meisje dat hij niet direct reageerde. ‘Eh… Greg, ik heet Greg. Ik ben het neefje van Cody’. ‘Oh het neefje van Cody, dat is één van mijn buurjongetjes’ antwoordde het meisje. ‘Wij lopen vaak samen met Halloween’ vervolgde ze. ‘O okee dus jij loopt ook mee vanavond?’ vroeg Greg. Het meisje knikte. ‘Okee dat wist ik niet maar maakt niet uit. Heeft één van ons ten minste nog een écht goed kostuum want dat batman pak van Cody ziet er ook niet uit, hoewel hij natuurlijk denkt van wel’. Het meisje grinnikte ‘ik heet trouwens Lisa, aangenaam’ en ze gaf Greg haar rechterhand.
De voordeur vloog open, daar kwam Cody aan gehuppeld. ‘We kunnen gaan!’ schreeuwde hij. ‘Eindelijk’ antwoordde Greg, en het drietal trok de straat in.
Na anderhalf uur lopen hadden ze hun zakken flink gevuld en moesten ze even zitten om uit te rusten. ‘Best wel een goede buit’ zei Greg. Lisa knikte. Opeens zei Cody ‘Weetje wat leuk is?’. ‘Nou?’ Greg keek hem vragend aan. ‘Milbarn house’ reageerde Cody enthausiast. ‘Oja Milbarn house lekker origineel’ zei Lisa zacht. ‘Het schijnt dat het daar spookt’. ‘Elk jaar gaan er met Halloween een paar kinderen heen en vervolgens komen ze nooit meer terug. De enige die er ooit levend weggekomen is, is oude man Nickelson en die zit nu in een gesticht’. ‘Omdat ie gewoon gek is hoor, niet door dat huis’ zei Lisa tegen Greg. ‘Ik daag jou uit om snoep te gaan ophalen bij Milbarn house’ riep Cody. En hij wees met zijn vinger naar Greg. ‘Je durft het vast niet’. ‘Ik durf het wel!’ antwoordde Greg. ‘En ik daag JOU uit om met me mee te gaan!’. Cody was voor het eerst even stil. ‘Ik? Waarom moet ik mee?’. ‘Nou jij daagt mij uit, daag ik jou uit. En als je deze uitdaging niet accepteert dan ben je een mietje’. Greg glimlachte. ‘Ik ben geen mietje!’ Cody stampvoette boos op de grond. ‘Ik ga mee’. ‘Nou DAT moet ik zien’ zei Lisa.
Met z’n drieën vertrokken ze naar het oude Milbarn house. Het was een gigantisch pand wat duidelijk al jaren leeg stond. Een Adams Family huis. Helemaal verpaupert met een groot, roestig hek wat duidelijk al een tijdje niet werd gebruikt. ‘Dit is echt té cliché voor woorden’ merkte Greg op. ‘Cli watte?’ er verscheen een frons op Cody’s voorhoofd. ‘Never mind, wie gaat er het eerst naar binnen?’. Greg en Cody keken elkaar aan. Omdat Cody eruit zag alsof ie in zijn broek ging plassen besloot Greg als eerste te gaan. Lisa ging ook mee en Cody volgde als laatst.
Het kostte Greg behoorlijk wat moeite om het hek open te krijgen. Het was overgroeid met klimop en insecten. Gelukkig was Greg niet bang voor spinnen. Nooit geweest ook. Opeens klonk er een schel gegil. Een zwarte vlek vloog langs de hoofden van de drie kinderen. Cody gilde als een keukenmeid. Greg dacht dat hij een hartaanval kreeg. ‘Jezus Cody doe even rustig aan het was maar een vleermuis’. ‘Een vleermuis, dat zijn vampieren! Er zitten hier vast vampieren’ miezerde Cody. Greg zuchtte ‘Cody je mag ook gewoonnaar huis gaan hoor, maar dan heb je de weddenschap wel verloren en ben je voor altijd een mietje’. Cody keek Greg bang aan. Hij schudde zijn hoofd. De kinderen vervolgde hun weg naar de voordeur van het huis.
‘M.. misschien moeten we eerst aanbellen?’ Cody draaide zich om naar Greg, die hem ongeloofwaardig aankeek. ‘Serieus? Denk je nou echt dat hier nog iemand woont? Dit pand staat op instorten’. ‘M… misschien moeten we dan maar niet naar binnen gaan’. Lisa giechelde. ‘Kom op, we zijn toch geen schijterds’ en zonder twijfelen pakte Greg de deurknop vast en opende de voordeur. Ze keken naar binnen en zagen een lange donkere gang met overal spinnenwebben. Het rook er muffig en plantjes groeide door de houten vloer heen. ‘Nou volgens mij is hier al heel lang niemand meer geweest’ merkte Lisa op. Greg stapte naar binnen. De vloer kraakte meteen. Oud hout. Lisa volgde maar Cody bleef op de veranda staan. ‘Kom je nou nog of wat?’. Cody keek om zich heen en had duidelijk geen intentie om naar binnen te gaan. Maar hij wilde natuurlijk ook geen mietje zijn en dwong zichzelf daarom het huis binnen te gaan. Ondertussen waren Greg en Lisa al verder gelopen naar de waarschijnlijke woonkamer. Overal lag stof en aarde. De ramen waren dichtgespijkerd met planken en aan de muur hing een oerlelijk schilderij van een haan.