Recensie: Cold Prey (Roar Uthaug, 2006)

De Noorse horrorfilm Cold Prey 2 Resurection werd al genoemd in de Top 5 New School Slashers van Martijn. Deze week bespreken we de hele reeks te beginnen met vandaag het eerste deel uit 2006. Fritt vilt zoals de Noorse titel luidt van het regiedebuut van Roar Uthaug.

Het is midden in de winter als vijf jongeren gaan snowboarden op een afgelegen berg. Vier komen heelhuids beneden, maar door een gebroken been van de vijfde moeten ze noodgedwongen de nacht doorbrengen in een verlaten hotel. Echter hoe gezellig het ook allemaal lijkt, er is iets niet in orde aan het hotel. Waarom staat het eigenlijk leeg, of is er iemand, of iets aanwezig?

In eerste instantie voelt Cold Prey erg clichématig aan, nátuurlijk gaan ze skiën op een verlaten berg en nátuurlijk gaat dat mis vlak naast dat verlaten hotel, want anders heb je niet de elementen voor een slasher. Juist door die herkenbaarheid voel je de spanning langzaam opkomen en weet je dat het goed mis gaat, maar waardoor?

De Noorse filmmakers hebben een prachtig monster bedacht, hij komt weinig in beeld en als we hem zien is totaal onherkenbaar. Niet teveel uitleggen maakt een monster enger, dat snappen ze, maar waarom is het monster zo log en traag? Traag of niet, bloed rijkelij laten vloeien is iets waar hij in slaagt.

Cold Prey is misschien iets te traag, maar doet verder eigenlijk alles helemaal goed. En ook de onervaren cast levert goed werk af.

Cold Prey (Fritt vilt) is nu te koop op DVD.

[yasr_overall_rating null size="--"]

Lees ook de recensies van Cold Prey 2: Resurrection en Cold Prey 3: The Beginning.