Recensie: Husk (Brett Simmons, 2011)

Voel jij je ook ongemakkelijk als je langs een maisveld rijdt? Die spanning is alvast een goed begin en After Dark Originals: Husk maakt er gretig gebruik van.

Nadat een vlucht kraaien te pletter vliegt tegen de voorruit, strandt een groepje jonge vrienden ergens op het platteland. Middenin een korenveld, waar geen enkel elektrisch apparaat blijkt te werken, vinden ze een vervallen huis. Ze denken onderdak gevonden te hebben, maar het huis blijkt het middenpunt te zijn van een eeuwenoud bovennatuurlijk en angstaanjagend ritueel waar ze tegen hun wil in betrokken raken.

Husk is de derde film uit de After Dark Originals-serie, en hoewel hij minder origineel lijkt dan Prowl en Seconds Apart, het is zelfs zo dat Brett Simmons al in 2005 een 27 minuten durende korte film Husk maakte en de nieuwe film is maar 53 minuten langer, is Husk juist stukken beter te versmaden. De oneindige maisvelden, de doodenge levende vogelverschrikkers en een eeuwenoud probleem, het werkt.

De vijf jongeren die stranden tijdens een roadtrip naast een maisveld en er binnen de kortste keren tussen lopen, zijn geen grote filmsterren en simpele personages, maar ze weten de emoties wanhoop en angst des te beter over te brengen. En behalve handelen in paniek en rennen hoeven Devon Graye, Wes Chatham en C.J. Thomason ook niet bijster veel te kunnen. De flashbacks vormen een aardige verdieping in de legende. Al met al zit de film prima in elkaar. Maar laten we eerlijk zijn: het is geen topper, maar wel zeer vermakelijk! K

Husk is nu verkrijgbaar op DVD

[yasr_overall_rating null size="--"]