Recensie: Krampus – een heerlijke kersthorrorfilm!

Sommigen van ons kijken er al maanden naar uit, december is de periode om kerstklassiekers als Gremlins, Black Christmas en Silent Night, Deadly Night op te zetten. Maar van elk jaar dezelfde films opzetten krijgen anderen weer zo’n Home Alone gevoel. Krampus, de nieuwe film van Michael Dougherty (Trick r’ Treat) draait nu in de bioscopen en de potentie om zo’n kerstklassieker te worden.

Het verplichte jaarlijkse Kerstmis – de frustratie, de stress, het eten en de familie – de intro van Krampus geeft het allemaal goed weer. We herkennen het allemaal, al is het maar gedeeltelijk. Waarom doen we het toch elk jaar weer? De onderlinge banden worden er niet beter op. Dat merkt de jonge Max ook, maar in plaats van zijn wens – een Kerstmis zoals vroeger – kenbaar te maken aan de Kerstman, laat hij alle hoop en daarmee het kerstgevoel varen. Hier wordt de film interessant, alle personage zijn uitgebreid geïntroduceerd en een enorme sneeuwstorm zet op. De van oorsprong Duitse oma van het gezin vertelt een verhaal over vroeger en de horror kan beginnen.

Krampus is in de Alpengebieden de donkere tegenhanger/metgezel van Sinterklaas en straft daar de stoute kinderen met de roe.

Dat de film nog net een leeftijdswaardering heeft gekregen van 12 jaar en ouder zal altijd ook de intentie geweest zijn van de filmmakers. En hoewel Krampus nergens echt gruwelijk of bloederig wordt, zijn de beelden prachtig angstaanjagend gemaakt met de vele practical effect van de WETA Workshop. En ook het kleine beetje CGI in de film ziet er goed uit.

Ons geduld wordt lang op de proef gesteld, want hoewel Krampus al een tijdje over de daken rent, komt hij niet alleen. Hij stuurt eerst zijn helpers naar voren. Deze zijn creatief gevonden in allerlei kerstige figuren; van gingerbreadmannetjes tot kerstelfen. Alles komt voorbij. Als we eindelijk een beter beeld krijgen van Krampus, zien we ook bij hem het verfijnde creature design terug.

Krampus is een heerlijke film geworden. Hij start misschien wat traag op en de personages zijn misschien een beetje te cliché. Als de film eenmaal losbarst is het een erg leuke, snelle, spannende horrorcomedy met veel aandacht besteed aan de vormgeving van zo’n beetje alles.