Recensie: Godzilla 3D (Gareth Edwards, 2014)

Toen in 1998 spektakel regisseur Roland Emmerich de eerste Amerikaanse Godzilla film maakte was iedereen er wel over uit dat die verfilming geen geslaagde was. Ten eerste zag Godzilla er niet uit als Godzilla maar meer op een kruising tussen een uit de klauwen gegroeide T-rex en een Gillamonster. Daarnaast had de film teveel humor. Dat leek ook wel de opzet, want waarom kiest men anders voor Matthew Broderick als de hoofdrolspeler? Hoewel Men wereldwijd massaal naar de bioscoop ging was metname de Japanse Toho studio ontsteld en trok haar handen af van deze film. Het zat de Japanners zo hoog dat zij enkele jaren later de Roland Emmerich Godzilla gesloopt lieten worden door hun eigen, enige echte, Godzilla.

Nu vele jaren later mag regisseur Gareth Edwards het nog een keer proberen. Edwards werd bij ons bekend met de low budget-film Monsters. Een monsterfilm waarin voornamelijk het menselijke aspect de boventoon voerde en de film met minimale middelen werd gemaakt. De zogenaamde monsters waren dan ook nauwelijks in beeld, maar wel heel goed voelbaar. Een echt heerlijke film die een verademing is tussen alle monsterfilms die het doen met spektakel en met een mager verhaaltje. Hoe zou Garreth Edwards nu, met een mega budget van $160 miljoen een monsterfilm maken? Is het hem wel gelukt een geslaagde Godzilla-film af te leveren?

Joe Brody werkt als directeur samen met zijn vrouw Sandra in Japanse kernreactor. Er gaat echter iets gruwelijk mis. Aardbevingen begingen zonder enkele aanwijzing de omgeving van de reactor te teisteren en hij ziet zich genoodzaakt om de reactor af te sluiten. Het is dan echter al te laat. Zowel voor de reactor als voor zijn vrouw die bij het ineenstorten van de reactor sterft.

Vijftien jaar later is hij nog steeds getraumatiseerd en probeert op elke mogelijkheid te bewijzen dat het verlies van de reactor niet door een normale aardbeving heeft plaatsgevonden. En wat heeft hij gelijk... Steeds dichter komt hij bij de waarheid en werkt zich steeds meer in de nesten. Op een gegeven moment moet zijn, nu volwassen, zoon hem uit een Japanse gevangenis halen. Ford denkt dat zijn vader niet helder kan nadenken, maar laat zich overhalen om met hem op pad te gaan naar de plek waar het vijftien jaar gelden begon. En dan blijkt dat wat de reactor heeft vernietigd weer begint te ontwaken...

Het is moeilijk veel over de film te vertellen zonder veel te verklappen. Natuurlijk weten wij nu allemaal, gezien de fantastische trailers dat we te maken hebben met gigantisch grote monsters die er voor gaan zorgen dat hele steden plat gaan. Dat is het ideale kenmerk van een monsterfilm en dat juichen wij natuurlijk ook erg toe. Helaas is het wel zo dat Edwards niet zo'n imponerend verhaal weet te creëren als dat hij eerder met Monsters heeft gedaan. Het verhaal heeft enkele enorme gaten in het plot waar wij als kijker moeilijk omheen kunnen.

Daarnaast verandert de hoofdrol halverwege de film van Bryan Cranston, die wij allemaal herkennen van het fantastische Breaking Bad, naar Aaron Taylor-Johnson. Aaron Taylor Johnson speelt hier een militair en tevens de zoon Ford. Taylor Johnson is niet meer het schlemiele jochie uit Kick Ass, hij is een gespierde kerel geworden. Dat is leuk voor hem, voor ons valt er weinig aan zijn rol te beleven. Taylor Johnson kijkt namelijk de gehele film met een enkele blik en is zo'n houten Klaas dat wij er maar weinig medeleven bij kunnen opbrengen. Dat is wel erg jammer, wij konden in de eerste 40 minuten juist zo erg meeleven met Cranston.

Oké. Dat is dan jammer. Het gaat tenslotte om een monsterfilm en wij willen gigantische monsters met elkaar zien vechten! Nou... Dat gebeurt zeer zeker. Al moeten we er wel ruim een uur op wachten, het is zeer indrukwekkend. Godzilla ziet er mooier uit dan ooit en hoewel er voor de designs van de andere monsters (ja het zijn er meer dan 1) wel erg is afgekeken van Cloverfield, zijn de vechtscènes indrukwekkend.

https://www.youtube.com/watch?v=HzVX_bZ9I3I

Misschien waren de verwachtingen voor Godzilla wel erg hoog, maar wanneer we alleen voor het spektakel gaan worden wij zeer goed bediend. Vergeet het verhaal. Juich voor Godzilla! En laten we hopen op een deel twee!

Godzilla 3D draait nu in de bioscopen.

[yasr_overall_rating size="--" postid="35288"]