Recensie: Greta (Neil Jordan, 2018)

Het Imagine Film Festival 2019 loopt tegen zijn eind in het Eye Amsterdam. Michel Bonset van De Nachtvlinders is erbij en zag de nieuwe film van Neil Jordan: Greta.

Nieuweling in de grote stad Frances (Chloë Grace Moretz) vindt een handtas in de metro en brengt deze terug naar de rechtmatige eigenaar Greta (Isabelle Huppert), een innemende, maar eenzame vrouw op leeftijd. De twee sluiten vriendschap, maar deze band lijkt belangrijker voor Greta dan voor Frances.

Regisseur Neil Jordan levert zijn eerste film af sinds ‘Byzantium’ in 2012. Hij regisseerde films als The Company of Wolves, Mona Lisa en The Crying Game. Chloë Moretz, misschien niet de allerbeste Carrie, maar toch zeker niet slecht in Kick-Ass en Let me In. Isabelle Huppert, een ‘grande dame’ van de Franse cinema, bloedstollend in La Pianiste en mysterieus in Elle. Dat kan toch niet mis gaan? Oh, zeker wel…

Greta is verreweg de grootste teleurstelling van het Imagine Film Festival. Het is geen goed teken wanneer degene die de film inleidt al waarschuwt voor de gaten in het plot en vooral de focus legt op het ‘sublieme acteerwerk’. Maar het zijn niet enkel de gaten in het verhaal, het is de gehele opzet van het plot.

Greta is leuk voor mensen die nooit Fatal Attraction, The Hand That Rocks the Cradle of iedere andere jaren ‘80/’90 ‘je hebt het gevaar zelf uitgenodigd’ thriller hebben gezien. Het verhaal is mager, voorspelbaar en ja, heeft hele grote gaten in logica, karaktermotivatie en tijdspanne. De regie is oké, maar niet bijzonder. Het acteren is oké, maar de karakters zijn soms zo raar geschreven dat het niet klopt met het moment in de film.

Greta is de dvd die je huurt als er niks anders meer voor handen is en het is mij een raadsel waarom de betrokkenen ervoor gekozen hebben hun naam eraan te hangen.

Greta was te zien tijden het Imagine Festival en draait vanaf 2 mei in de bioscoop.

https://www.youtube.com/watch?v=WAEoJkL_8zU

[yasr_overall_rating size="--" postid="84121"]