Recensie: Handling the Undead – Een humane zombiefilm

Handling the Undead is geen horror. Het is zelfs geen thriller. Maar griezelig is hij wel. Regisseur Thea Hvistendahl kiest voor een humane aanpak van wat in essentie een zombiefilm is. Maar eentje die compleet anders is.

De doden herrijzen

Als door een stroomstoring – officieel is het een elektromagnetisch veld – alles uitvalt, staan de doden opeens op. We volgen drie gezinnen die ieder te maken krijgen met een overleden familielid. Zo zijn daar Anna (Renate Reinsve) en haar vader die haar overleden zoontje opeens terugkrijgen. Tora (Bente Børsum) die haar geliefde vrouw Elisabeth (Olga Damani) in haar armen mag sluiten. En David (Anders Daniels Lie) hoort dat zijn vrouw verongelukt is maar ziet haar in het ziekenhuis uit de dood herrijzen. Hoe gruwelijk ook, alle betrokkenen zijn blij maar geschokt om hun overledenen weer terug te zien. Maar hoe ga je daar mee om? En kan dat wel?

Beschouwende en humane film

Handling the Undead is een meer beschouwende, psychologische film dan een volbloed horrorfilm al mag er wel een compliment naar de make-up- en grime afdeling voor de werkelijk verbluffende ‘halfdode lijken’ die we hier te zien krijgen. Maar eenmaal dood wordt je nooit meer een levende en dat is wat de film ons wil vertellen. De cast is uitstekend. Renate Reinsve is de bekendste naam in deze Noorse film, die de meesten zullen kennen van haar rol in The Worst Person in the World. Maar iedereen speelt hier goed.

De film is gebaseerd op een roman van John Ajvide Lindqvist, die eerder ook Let the Right One in schreef. Die eenzelfde soort thematiek bevat. De film heeft een rustige benadering en dat vraagt wat geduld van de kijker. Daartegenover staat dat je getrakteerd wordt op een mooie film, die prachtig geschoten is en die het oordeel en de conclusie bij de kijker zelf legt. De film was eerder te zien op het Sundance filmfestival en debuterend regisseur Hvistendahl won een prijs voor beste regisseur bij het Riviera International Film Festival.