Recensie HBO Max-serie The Last of Us: Zwammende Zombies

Naughty Dog staat erom bekend dat ze fantastisch mooie spellen maken met een onwijs goede verhaallijn. Denk aan Uncharted. Maar ook aan The Last of Us. HBO Max vindt dit wel een uitgelezen kans om die laatste als serie leven in te blazen en heeft producer Craig Mazin en Neil Druckmann als schrijver van het spel aan het werk gezet. Is dit een goede keus geweest van de streamingsdienst, of is dit een zoveelste game-verfilming die uitgaat als een kaars in de gitzwarte nacht? Ik heb de 9 afleveringen van het eerste seizoen van The Last of Us al mogen kijken (ja, het is een nare baan, maar iemand moet het doen) en ik vind er wel wat van.

Wat is er aan de hand?

In 2013 breekt er een pandemie uit. Een vreselijke, want deze lijkt niet te stoppen. De schimmel Cordyceps muteert en kan overleven in mensen, wat resulteert in dat je de controle over jezelf verliest en het liefst je tanden in een ander wil zetten. De uit Texas afkomstige veertiger Joel Miller (Pedro -This is the way- Pascal) beleeft op de avond van de uitbraak een persoonlijk drama die hij nooit echt meer te boven komt (degene die het spel hebben gespeeld weten wat ik bedoel).

De tijd springt twintig jaar verder. De weinige overlevenden hebben zich verzameld in provisorisch versterkte nederzettingen waar een fascistische overheid met harde hand regeert. Andere mensen leven in kleine, minder goed beschermde communes of afgezonderd diep in de natuur, die zonder de menselijke (lees: destructieve) hand de boel weer flink aan het overnemen is. Eten, elektriciteit en andere dingen die we nu als gewoon ervaren, zijn niet meer zo vanzelfsprekend. Overleven is het belangrijkst en vooral hoe ver je daarvoor wil gaan.

Joel houdt zich samen met Tess (Anna Torv) in Boston met name bezig met het smokkelen van verboden waar. Wanneer ze van Marlene (Merle Dandridge), de leider van de terroristengroep Firefly, opdracht krijgen een klein meisje genaamd Ellie (Bella Ramsey) van a naar b te brengen, verandert hun leven compleet.

Meer drama...

Waar je in het spel veel meer actie georiënteerd bezig bent, is het in de tv-serie een ander verhaal. Tijdens de road trip door een verwoest Amerika waarin je Ellie en Joel volgt, zijn het vooral de onderlinge relaties die de aandacht en verdieping krijgen. Als fan van het spel zijn het een aaneenschakeling van herkenbare momenten en iconische punten waar ze langs komen. Maar ook voor de kijkers die er geen affiniteit mee hebben, is het een genot om te zien hoe Joel en Ellie naar elkaar toe groeien. in eerste instantie moet Joel niets hebben van Ellie, die hij beschouwd als 'smokkelwaar'. Gaandeweg komen ze dichter tot elkaar en krijgen ze een soort vader-/dochterrelatie.

De relatie tussen de broers Sam (Keivonn Woodart) en Henry (Lamar Johnson) geven je ook menig kippenvelmomenten en er is zelfs een complete aflevering gewijd aan twee mensen die in het spel alleen maar als lijk te zien zijn. Bill (Nick Offerman) en zijn vriend Frank (Murray Bartlett) geven een show weg in episode 3 die best controversieel zal zijn, maar wat mij betreft echt mooie tv oplevert. Het zijn juist die zijpaden die diepgang aan de karakters geven, die de serie zo geweldig maken.

Pedro Pascal (The Mandolorian, Game of Thrones) zet op geloofwaardige manier een door afschuwelijk geweld in zichzelf gekeerd persoon neer, die gaandeweg steeds meer van zichzelf durft te laten zien. Knap gedaan! Ook Bella Ramsey levert een knap staaltje acteerwerk af. Alhoewel ze niet (echt) lijkt op de Ellie uit het spel, is ze wel het rebelse meisje met de grote mond, die in de grote boze wereld toch nog echt heel veel moet leren. Saillant detail is dat (net als in het spel en het vervolg) hier niet de standaard weg wordt bewandeld met de stereotype en heteroseksuele hoofdrolspelers. Homoseksuele relaties worden dus niet geschuwd.

...minder actie

Zoals ik al aangaf, gaat de serie dieper in op de relaties en hoe er met (on)menselijkheid in crisis wordt omgegaan. Maar er zijn toch ook bijtende zombies? Klopt. En -zeker in het spel- spelen ze ook een hoofdrol en zijn ze belangrijk voor het plot. Maar in de serie komen ze minder voor. Dat is geen slecht teken trouwens, want de actie die er dan is zorgt er wel voor dat het extra spannend is. Less is more, zeg maar.

Er is genoeg variatie ook, want naast de snelle Infected, de 'gewone' geïnfecteerden (die overigens op volle snelheid rennen), heb je de Clickers. Zij zijn door de mutatie stekeblind, maar kunnen uitstekend horen. Het klikgeluid wat ze maken geeft mij nog steeds kippenvel. Hiernaast lopen er ook nog Bloaters rond. Supergaaf om naar te kijken, maar helaas doen ze niet zo veel.

Conclusie, The Last of Us-serie is:

In het begin was ik bang dat de serie alleen zou 'werken' als je fan het spel zou zijn, of het in ieder geval gespeeld moest hebben om de iconische punten en momenten te herkennen. Ik denk dat dát wel meevalt. Als 'gewone' kijker krijg je een serie met overtuigende acteurs die goed de menselijke kant van een wereldramp neerzetten. Dat je nu een van de betere spel-verhalen meekrijgt, is een dikke plus. Maar dat terzijde.

Als fan van het spel krijg je dus ontzettend veel belangrijke momenten met een hoog wow-factor. Het is heel erg gaaf om karakters uitgediept te zien, het is echt een toevoeging. Een beetje wat de tekenfilmserie Pokémon voor het gelijknamige spel deed: het geeft de karakters diepgang, waardoor je het spel meer gaat waarderen (en het een succes werd). Joel en Ellie zien er misschien anders uit in het spel, maar ze zetten de karakters wel met volle overtuiging neer; ze zíjn het echt. Al met al heb ik mij deze 10 uur meer dan prima vermaakt en kan ik iedereen deze serie blind aanraden om te kijken.

Als ik dan één negatief puntje mag benoemen: In aflevering 7 speelt Ellie met Riley een potje Mortal Kombat 2. Daar doet Riley een fatality van Mileena. Ze voert daar de Maneater uit; Mileena eet de tegenstander op en spuugt de botten weer uit. Deze finisher voer je uit door high kick drie seconden lang ingedrukt te houden en dan lost te laten, vlakbij de tegenstander. In de serie hoor je Riley drie keer tikken op verschillende knoppen. Beetje jammer, maar alleen merkbaar voor de liefhebber, dus.

[yasr_overall_rating size="large"]

The Last of Us seizoen 1 is vanaf 16 januari exclusief te streamen op HBO Max.