Het is corona-tijd en ook nog eens zomer, zo veel horrorfilms verschijnen er niet in de bioscoop. Vanaf vandaag kunnen we wel genieten van The Wretched, de nieuwe horror van Brett Pierce & Drew T. Pierce. Deze film heeft afgelopen maanden de Amerikaanse boxoffice gedomineerd, lees een prachtig artikel daarover bij EW.
De ouders van Ben zijn gescheiden en hebben afgesproken dat hun zon de zomer doorbrengt bij zijn vader. Het leven daar is minder luxe dan hij gewend is en daar bovenop moet hij ook nog aan het werk in de jachthaven van zijn vader. Vrienden maken met de lokale jeugd lukt ook niet echt. Soms zit ook alles tegen. Ja, zelfs de buren veroorzaken problemen voor Ben. Hij ontdekt namelijk dat er daar iets niet plus is er vermoed hekserij.
The Wretched volgt een aantal standaard elementen voor een horrorfilm: Het sukkeltje ontdekt iets gruwelijks, niemand gelooft hem, het escaleert en hij is de redder. Dat zou je negatief kunnen opvatten, maar de uitwerking zorgt wel voor een lekkere film. Zeker op het moment dat het lekker escaleert trekt de film de volle aandacht. Minder is juist de aanloop er naar toe, er wordt vanaf de eerste scene geen enkele ruimte gelaten voor het hele mysterie rond de heks. Alles wordt al uitgelegd voordat Ben überhaupt bewust wordt dat het bij de buren niet pluis is. Jammer.
Het acteerwerk is netjes, de make-up en effects zijn okay. Met een beperkt budget hebben filmmakers Brett Pierce & Drew T. Pierce wel een lekker vermakelijke horrorfilm neergezet en is een stap opwaarts van hun zombie-komedie DeadHeads uit 2012. Het kan dus geen kwaad om een ontspannen bezoekje aan de koele bioscoop te brengen voor The Wretched.
The Wretched met in de hoofdrollen John-Paul Howard, Piper Curda, Azie Tesfai, Jamison Jones en Kevin Bigley draait vanaf vandaag, 25 juni, in de bioscoop.
Zoveel nieuws draait er niet, dus ik ga deze zeker kijken dit weekend 🙂
Prima film die lekker wegkijkt met je vrienden!
Het is iets later geworden, maar gisteren heb ik hem gezien.
Laat ik voorop stellen dat het verhaal me in eerste instantie niet echt trok. Films over tieners met tienerproblemen laat ik meestal aan mij voorbij gaan. The Breakfast Club was leuk toentertijd, maar verder heb ik het wel gezien 😉
Maar goed. In deze film is het de backdrop voor een heuse heksenfilm. En hoewel je in het begin daar al een en ander over ziet, vroeg ik me op een gegeven moment af waar die heks nou was gebleven. Het antwoord daarop was vond ik toch een verrassing (hoewel ik het achteraf had kunnen weten, hints genoeg) en vooral ook lekker goor.
Aan het einde kreeg ik wel een enorme “Stranger Things” vibe. Mede daardoor was hij uiteindelijk niet enorm origineel.
Maar er waren meer dan genoeg pluspunten om het helemaal met de drie sterren van Frank eens te zijn.