Recensies

Recensie: ‘The Complex: Expedition’ – Ontdekkingstocht in het land van liminaliteit

Nick Vossen

19 aug. 2023

Leeg, leger, leegst.
Claustrofobisch, ongemakkelijk, nostalgisch.

Ik heb het nou al een aantal keren gehad over het concept liminal spaces, backrooms en de hoogstpersoonlijke, bijna existentiële horror die deze relatief nieuwe beweging met zich meebrengt. Ik noem het een beweging, want als je een rondje internet doet met Liminal Spaces als zoekterm dan kom je op van alles uit. Korte verhalen, fotografie, korte (fictie)films, vlogs/blogs en natuurlijk videogames. The Complex: Expedition is één van die games. Een uitmuntend realistisch ogende en creepy ervaring, maar tegelijkertijd kun je het bijna typisch noemen. Kunnen dit soort games nog wel standhouden in een zee van identiek ogende ervaringen?

In The Complex: Expedition speel je een onderzoeker die voor een bedrijf gespecialiseerd in dimensionale abnormaliteiten werkt. Samen met een team moet je een doolhof van identieke lege ruimtes verkennen. Wat kan er nou mogelijk foutgaan? En jawel hoor, al gauw val je in een diep gat en ben je je team kwijt. Wat nu? Een weg terugvinden, als dat nog kan.

En wat kun je dan doen om je weg terug te vinden naar je team? Rondlopen en hopen dat je vanzelf uitkomt waar je moet zijn natuurlijk. En dat is het gros van wat je tijdens je speeltijd van Expedition. De aantrekkingskracht van dit soort games is juist de immersie. Net zoals bijvoorbeeld voorganger The Complex: Found Footage en Anemoiapolis moet Expedition het hebben van een spannende en claustrofobische sfeer. Het is als het ware een duik in een andere wereld, een land van griezelige en ongemakkelijke architectuur, een onderdompeling in liminaliteit. En weet je, dat doet The Complex: Expedition echt gruwelijk goed.

The Complex: Expedition heeft mooie architectuur

Maar, en ja dat is een grote maar. Ondanks dat dit soort games het moeten hebben van het opbouwen en behouden van een zeer gespannen atmosfeer vraagt de hele ‘mythologie’ rondom dit concept meer. Het verdient meer. We verkennen in Expedition een bizar, leeg, inter-dimensionaal doolhof van ongekende grootte, maar dat doen we eigenlijk in zo goed als alle andere soorgelijke games ook. Vooral gezien de bijna levensechte graphics doet Expedition er nog eens een flinke schep kwaliteit bovenop. Echter juist daardoor schreeuwt het verhaal en de gameplay om meer.

In je eentje rondlopen in een leeg doolhof is cool, maar qua gameplay en verhaal is Expedition op geen enkel vlak anders als voorganger The Complex: Found Footage. Om dit rete gave concept staande te houden hebben we gewoon meer nodig. Geen goedkope jumpscares, maar wel interactiviteit en narratief. Al is het maar om het momentum te behouden.

The Complex: Expedition is een supergave en immersieve ervaring als je jezelf wil onderdompelen in een echt realistisch uitziende liminal space game. De game legt echter de grenzen bloot van waar het hele genre zich momenteel tegenaan zit te drukken en maar weinigen de echte sprong in het diepe wil nemen. Het moet zich verder ontwikkelen, anders zal het genre vanzelf over een aantal jaren wellicht vergeten zijn. Wat blijft dan over buiten dat vreemde nostalgische gevoel van een tijd waarin je of wel of niet zelf hebt geleefd? Hmm, misschien is dat allemaal wel de bedoeling.

[yasr_overall_rating size="large"]