Recensie: Apostle (2018, Gareth Evans)
De gebroken Thomas (Dan Stevens) wordt erop uitgestuurd om zijn ontvoerde zuster terug te halen … Lees meer
Michel Bonset
Recensie: Curse of the Witch’s Doll (2018, Lawrence Fowler)
Annabelle, het wordt niets zonder jou, Annabelle…
Sfeerverslag – John Carpenter – Anthology Tour – TivoliVredenburg Utrecht 10 Oktober 2018
The Night He Played in Utrecht!
Recensie: The House with a Clock in its Walls (Eli Roth, 2018)
‘The House with a Clock in its Walls’ is een familie-horrorfilm die zich voornamelijk richt op de pre-tiener, net zoals ‘Goosebumps’ daarvoor deed. Beide films met ‘enge’ horror iconografie: vleermuizen, monsters, geesten.
Recensie: Peppermint (Pierre Morel, 2018)
‘Peppermint’ is een goed gedraaide, gladde wraakthriller die niets nieuws vertelt.
Recensie: The Meg (Jon Turteltaub, 2018)
‘The Meg’ is een popcornfilm… Wie verwacht met opgetrokken benen op het puntje van zijn stoel te zitten, met bibberlipjes en dichtgeknepen oogleden verwacht teveel van ‘The Meg’.
Recensie: The Darkest Minds (Jennifer Yuh Nelson, 2018)
Na een verwoestende epidemie is 98% van de kinderen omgekomen. De overgebleven 2% kinderen krijgen op mysterieuze wijze ‘speciale krachten’. ‘The Darkest Minds’ is weliswaar een capabele film waar de technische aspecten prima zijn, maar waar het verhaal geen enkel origineel idee bevat.
Recensie: Hereditary (Ari Aster, 2018)
Hereditary is een film over zware thema’s als rouw, verdriet, pijn en verlies, maar het is verpakt in een volkomen unieke film, die je in een angstaanjagende achtbaan van emoties doet stappen, zonder uitzicht op een einde.
Imagine ’18 – 7 korte recensies van korte horrorfilms
Ook dit jaar had het Imagine Festival een aantal programma’s met korte films. Hieronder volgen … Lees meer
Recensie: Four hands [Die Vierhändige] (Oliver Kienle, 2017)
Veel films vallen als een kaartenhuis in elkaar op het moment dat je de gimmick doorhebt, maar gelukkig dient in Four Hands de vondst het verhaal, waardoor het plot nog steeds spannend blijft
Imagine ‘18 – Recensie: Incident in a Ghost Land (Pascal Laugier, 2018)
Incident in a Ghost Land smaakt als een zure oprisping, een echo van ‘torture porn’ van toen dat nog shockerend was, maar meer dan competent gemaakt ‘bruut meisjes pesten’ is het niet.
Imagine ‘18 – Recensie: Let the Corpses Tan [Laissez bronzer les cadavres] (Hélène Cattet & Bruno Forzani, 2017)
De films van Hélène Cattet en Bruno Forzani zijn een ware ervaring. Een waterval aan kleur en geluid, meer arthouse dan exploitatie, zonder vernieuwend verhaal maar met adembenemende beelden in een compleet originele stijl.
Imagine ‘18 – Recensie: Compulsión (Ángel González, 2017)
Wie een vindingrijke survivalhorror denkt te krijgen met Compulsión zal er bedrogen uitkomen.
Imagine ‘18 – Recensie: The Man with the Magic Box [Czlowiek z magicznym pudelkiem] (Bodo Cox, 2017)
The Man with the Magic Box (Czlowiek z magicznym pudelkiem) is een verfrissende mengelmoes van genres, waarbij de romantische reis, die de twee hoofdrolspelers maken, de meest interessante is.
Imagine ’18 – Recensie: Revenge (Coralie Fargeat, 2017)
Alles piekt in Revenge en is een deconstructie van het rape/revenge-genre en maakt het tegelijkertijd één van de beste films in datzelfde genre.
Imagine ’18 – Recensie: Tower. A Bright Day [Wieza. Jasny dzien] (Jagoda Szelc, 2017)
Tower. A Bright Day is voor mensen die willen napraten en die hun films niet perse met een kop en een staart willen. Het is een verhaal dat nooit hoog oplaait, maar wel lang na smeult.
Imagine ’18 – Recensie: Tigers are not Afraid [Vuelven] (Issa López, 2017)
Tigers are not Afraid is hartverscheurend mooi en tragisch, zich afspelend op een plek waar de meeste kinderen geen kans krijgen om een ‘coming of age’ verhaal als dit mee te maken, simpel en alleen omdat ze niet zolang leven…
Imagine ’18 – Recensie: Mon Mon Mon Monsters (Giddens Ko, 2017)
‘Mon Mon Mon Monsters’ is een uiterst geslaagde mix van entertainment en boodschap met een finale die nog lang na smeult.
Imagine ’18 – Recensie: King Cohen (Steve Mitchell, 2017)
Larry Cohen’s horror- en sciencefictionfilms uit de jaren ‘70 en ‘80 bevatten gemuteerde baby’s (de It’s Alive trilogie), aliens die doen alsof ze God zijn (God told me To), reusachtige, vliegende mythologische slangen (Q-The Winged Serpent) en vleesetende yoghurt (The Stuff)
Recensie: Family (Veronica Kedar, 2018)
‘Family’ is geen eenvoudige film en zal voor de meeste horrorfanaten te weinig vaart, spanning en gorigheid bieden. Voel je meer voor slowburn psychologische horror met sterke vrouwelijke hoofdrollen dan is deze familie, die zich laat meten met de gezinnen uit ‘Dogtooth’ of ‘Festen’, zeker een bezoekje waard.
Recensie: Pacific Rim Uprising (Steven S. DeKnight, 2018)
‘Pacific Rim Uprising’ is verre van slecht en voor hen die vermakelijk spektakel zoeken is dit één van de eerste popcornfilms van het jaar en één van de beste Transformer-films ;-).
Recensie: 78/52 (Hitchcock’s Shower Scene)
n de documentaire ‘78/52’, die te zien is op Netflix, wordt de douchescène uit ‘Psycho’ tot op het bot gefileerd. Maar is dat leuk om naar te kijken?